Γράφει η Καλυψώ
Εγώ, η λογική, η απόμακρη, η ρεαλίστρια..
Αυτή που πάντα έβαζε τα υπέρ και τα κατά των ανθρώπων σε ζυγαριές, για να βγάλει ένα συμπέρασμα.
Αυτή που ανέλυε όλα τα πιθανά σενάρια λες και οι σχέσεις των ανθρώπων είναι σταυρόλεξο για αρχάριους.
Αυτή που έφτιαχνε διαρκώς μια λίστα με κουτάκια.
Το κουτάκι να είμαστε κοντά σε ηλικία, να βολεύουν τα προγράμματά μας, να έχουμε κοινές απόψεις στο α ή β θέμα. Το κουτάκι να μου πεις κάτι political correct όπως λέμε πια στην εποχή μας, το κουτάκι να είσαι ευγενικός με τον τρόπο που θα ήθελα. Και άλλο ένα εκατομμύριο κουτάκια της συνταγής μιας πετυχημένης σχέσης.
Όλα αυτά μέχρι να σε γνωρίσω.
Εκεί έγινε ένα μπαμ και γκρεμίστηκαν όλες οι κοσμοθεωρίες μου.
Ξεριζώθηκαν όλα τα πιστεύω μου από τη ρίζα.
Εσύ με έμαθες ότι ο έρωτας δεν χωράει σε κουτάκια.
Γιατί ο έρωτας, ο αληθινός έρωτας, είναι κάτι τόσο ανώτερο που ούτε περιγράφεται, ούτε και ζυγίζεται στις ζυγαριές της λογικής.
Με έμαθες πως ένα βλέμμα μπορεί να διαλύσει όλα τα κουτάκια του κόσμου και ότι ένα άγγιγμα αξίζει όσο 100 θεωρίες.
Εσύ με έμαθες ότι στον έρωτα δίνεσαι, αφήνεσαι, χάνεσαι.
Δεν μετράς τα λόγια σου και ούτε βάζεις τικ κάθε φορά στο ανάλογο κουτάκι.
Στον έρωτα όλα τα κουτάκια γίνονται σκόνη.
Στον έρωτα χάνεις πολλά, μα κερδίζεις ακόμα περισσότερα.
Χάνεις το χρόνο, μα βρίσκεις τον εαυτό σου.
Όχι το χαζό και λογικό εαυτό που είχες πριν. Έναν άλλο εαυτό, που ξέρει να νιώθει, να διεκδικεί, να δίνεται και να δίνει.
Έναν εαυτό που αγκαλιάζει την αμοιβαιότητα και δεν τη φοβάται.
Εσύ μου έμαθες πως για κάθε κουτάκι που σβήνεις, κερδίζεις και ένα συναίσθημα.
Γιατί όταν ο αληθινός έρωτας έρθει δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχουν αμφιβολίες, δεν υπάρχουν αναστολές.
Υπάρχει το πάθος, η χημεία, οι μυρωδιές, οι γεύσεις, τα βλέμματα και οι στιγμές.
Στον αληθινό έρωτα δεν υπάρχει καν το κουτάκι της ασφάλειας.
Δεν σε νοιάζει τι θα γίνει αύριο, δεν ξέρεις τι ξημερώνει, ξέρεις μόνο ότι το τώρα δεν θα το άλλαζες με τίποτα στον κόσμο.
