Γράφει η Ελένη Σάββα
Εγώ, για να λέμε και την αλήθεια, από μικρή τρελλενόμουν για παραμύθια. Μου άρεσαν πολύ. Άκουγα με τις ώρες από τη γιαγιά μου ιστορίες κάθε λογής. Όταν έμαθα πια να διαβάζω, δεν άφηνα βιβλίο για βίβλιο, διάλεγα με προσοχή και αγάπη κάθε φορά την επόμενη ιστορία που θα διάβαζα. Είχα ένα περίεργο σεβασμό για κάθε μια απ’αυτές τις ιστορίες. Ήταν σαν να μπορουσα να δω μέσα απο τα μάτια του κάθε ήρωα και να ασπαστώ τις σκέψεις του.
Η ζωή, η ζωή κατέληξα, είναι μια σειρά απο μικρά μικρά παραμύθια. Καλά, ιστορίες, αν αυτό σας βολεύει καλύτερα. Μια σειρά από μικρές ιστορίες που ενίοτε συνδέονται μεταξύ τους, έχουν τους ίδιους ήρωες αλλά διαφορετικές περιπέτειες κι άλλες φορές, που δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, μονάχα ο κύριος ήρωας είναι παντού.
Είναι όλες ωραίες αυτές οι ιστορίες. Αλήθεια, κάθε μια έχει τη χάρη της. Σου δίνει ένα μάθημα, με γέλιο ή δάκρυ, αλλά πάντα σου δίνει ένα μάθημα. Καμιά απ’αυτές δεν υπάρχει απλά για να υπάρξει, έχουν όλες νόημα και σημασία, προσθέτουν όλες κάτι ξεχωριστό στην προσωπικότητα του ήρωα.
Η πραγματικότητα είναι βέβαια, πως θα θέλαμε πολλές απ’αυτές τις ιστορίες να κρατούσαν περισσότερο και κάποιες άλλες λιγότερο. Να μην τέλειωναν τόσο απλά, τοσο γρήγορα ή να μην μας κρατούσαν την προσοχή για τόσο πολύ.
Μα εμείς οι άνθρωποι πάντα προτρέχουμε. Αν κάναμε μονάχα λίγη υπομονή, αν σκεφτόμασταν λίγο πιο ευαίσθητα, θα καταλαβαίναμε πως οι ιστορίες αυτές, αργά ή γρήγορα θα έχουν μια συνέχεια. Γιατί όλες οι ιστορίες, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι, τελειώνουν καλά. Τελειώνουν όμορφα, γιατί παίρνουμε ένα μάθημα, γιατί γινόμαστε σοφοί.
Να απολαμβάνετε τις ιστορίες σας κάθε λεπτό! Ποτέ δεν ξέρουμε τι φέρνει το αύριο. Αύριο ίσως η ιστορία πάρει άλλη τροπή. Γιατί λοιπόν να μην απολαύσουμε και τα καλά και τα άσχημα, άλλοτε χαμογελώντας κι άλλοτε απλά λέγοντας ευχαριστώ, που μας δόθηκε η ευκαιρία να ζήσουμε κι αυτή τη στιγμή; Εξάλλου κάπου εκεί δεν κρύβεται το νόημα της ζωής; Να ζούμε την κάθε στιγμή, σαν να είναι η τελευταία…
Join the discussion