Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα
Ότι αναζητούσε, ότι έψαχνε να βρει, ότι ονειρευόταν κάθε φορά που έκλεινε τα μάτια της, τώρα βρισκόταν μπροστά της, ολόκληρος και ζωντανός σαν από μηχανής θεός που ήρθε να ταράξει τα ήρεμα μέρα της τα οποία είχαν μείνει στάσιμα, εδώ και χρόνια!
Στεκόταν δίπλα της, σα δώρο εξ ουρανού και τη κοίταζε στα μάτια σα να είχε διαβάσει όλο της το παρελθόν. Όλη της τη ζωή από τη μέρα που γεννήθηκε μέχρι τη στιγμή που τη γνώρισε. Είχε δει όμως και το μέλλον της. Ένα μέλλον που είχε και λίγο από εκείνον. Λίγο από τα δικά του σημάδια, λόγια, πράξεις και εικόνες που θα χάραζαν οι δυο τους από τη στιγμή που θα ένωναν τα χέρια τους σφιχτά.
Και ήρθε η στιγμή που το μέλλον τους έγινε παρόν. Η παρουσία του είχε γεμίσει τη καθημερινότητα της, τις νύχτες της και την ιστορία της που είχε να πει κάθε φορά που τη ρωτούσαν.
Είχε γίνει συνήθεια της, επιλογή της, ακόμα και η πρώτη σκέψη της κάθε πρωί που θα ξυπνούσε και η τελευταία λίγο πριν τη πάρει ο ύπνος για τα καλά.
Είχε γίνει ο θησαυρός της που κρυβόταν όπως έλεγαν τα παραμύθια μέσα σε μπαούλο αλλά γι αυτή είχε βρεθεί τυχαία μπροστά της σα να τον έβρεξαν τα άστρα.
Είχε φωτίσει το σκοτεινό της τοπίο με ένα μαγικό ραβδί που δεν είχε μόνο στιγμές πασπαλισμένες από χρυσόσκονη αλλά δύσκολες, συννεφιασμένες που περνούσαν όμως γρήγορα σα να μη ερχόντουσαν ποτέ.
Η ζωή της είχε αλλάξει, όχι μόνο προς το καλύτερο αλλά ολοκληρωτικά σα να γεννήθηκε ξανά από την αρχή , σα να μάθαινε τον εαυτό της καλύτερα και σα να έβλεπε το κόσμο αλλιώς.
«Η αγάπη έκανε το θαύμα της» μονολόγησε, και αυτή μόλις τον είχε αγαπήσει. Μόλις τον είχε ερωτευτεί, μόλις τον είχε κάνει δικό της και αυτό ήταν ότι καλύτερο είχε επιλέξει ως τότε.
Μέσα από λάθη, ανασφάλειες, ψέματα, πίκρες, έρωτες φθηνούς και παράνομους μόλις είχε βρει τον αληθινό. Μέσα από πρόσωπα καλυμμένα με μάσκες και κορμιά γυαλισμένα σε βιτρίνα, εκείνη γνώρισε έναν αυθεντικό, απλό και χαμογελαστό άνθρωπο που ήταν απλά ο εαυτός του σα μια αλήθεια ζωντανή.
Μπορεί η αγάπη να αργεί, αλλά πάντα έρχεται στο τέλος, ντυμένη άνθρωπος. Ατόφια, ειλικρινής και γεμάτη συναίσθημα που στο μοιράζει απλόχερα.