Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου.
Πόσο μπορεί ένας έρωτας να αλλάξει τη ζωή σου;
Πόσο μπορεί να σε πετάξει στα ουράνια και ταυτόχρονα να σε προσγειώσει με τόση ορμή και χαρά;
Πόσα όνειρα αντέχει ένας άνθρωπος να φτιάξει όταν αγαπά;
Πόση ανατριχίλα μπορεί να νιώσει και μόνο στη σκέψη εκείνου που είναι μαγεμένος;
Θεέ μου, η αφή του ονείρου, η αίσθηση της απογείωσης.
Θεέ μου, άγγελος είναι και εγώ η δύναμη της γης.
Εκείνος πλάθει την ευτυχία εκεί ψηλά σε Εσένα και εγώ εδώ κάτω χτίζω την επίγεια αρμονία.
Η αγάπη ισχύει μόνο όταν και οι δυο συμμετέχουν με καρδιά και ψυχή, με νου και συναίσθημα, με ορμή και πάθος.
Έτσι Θεέ μου μας έπλασες και Εσύ;
Δανείστηκες από κείνη την αστερόσκονη που φτιάχνει τα καλύτερα κομμάτια επί γης;
Γιατί άμα είναι έτσι, τότε και εγώ θα υποκλιθώ στο μεγαλείο της ζωής!
Η αγνή, η βαθιά αγάπη μετουσιώνει ό,τι κατώτερο συναίσθημα, κάθε τι παράταιρο.
Σε κοιτώ και από σένα παίρνω όλο το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Με κοιτάς και θέλω να βγάλω φτερά και να χαρίσω σε κάθε γωνιά της γης ύψιστες δονήσεις.
Η αγάπη σου μεταμορφώνει, η ματιά σου υπέρβαση σε κάθε κύτταρό μου..
Ζωή στη ζωή και ανάσα στη πνοή.
Γέννημα θεϊκής ουσίας και αρχαγγέλων διαύγεια.
Ακόμα και ένα δικό μου “σε αγαπώ” διαφαίνεται τόσο ισχνό μπροστά στη δική σου ακτινοβολία.
Υμνώ.
Ευγνωμονώ.. τη ζωή που μας έφερε αντίκρυ.
Ευγνωμονώ.. Εσένα που έζησα στο Φως.
Join the discussion