Η αγάπη στον εαυτό σου, θα τα αλλάξει όλα!

Γράφει η Ελένη Σάββα

Ήταν πρωί, και έξω έβρεχε. Ήταν τόσο σκοτεινά, που είχα την εντύπωση πως ήταν ακόμα νύχτα. Ήθελα να μείνω στο κρεβάτι. Ποιος έχει όρεξη να βγει με τέτοιο καιρό;

Δεν ήξερα βλέπεις, ότι τον ήλιο τον έχουμε μέσα μας. Δεν ήξερα ότι εμφανίζεται σιγά σιγά και το ουράνιο τόξο ξεπροβάλλει μόλις αρχίσουμε να κάνουμε πράγματα που αγαπάμε. Πού να ήξερα ότι γίνονται θαύματα;

Την επόμενη φορά που θα λείπει ο ήλιος πάλι θα νιώθω το ίδιο. Ίσως βέβαια τότε να θυμηθώ πιο εύκολα πως μπορώ να φέρω πιο κοντά μου το φως και τη θερμότητα του ήλιου. Ίσως να σκεφτώ ύστερα ότι μπορώ να γυρίσω το κεφάλι μου και να δω το ουράνιο τόξο.

Κι ίσως κάθε φορά που θα βρέχει η σκέψη του όμορφου ουρανού και του ήλιου να έρχεται όλο και πιο εύκολα. Εξάλλου κανείς δεν είπε πως ένας συννεφιασμένος ουρανός είναι άσχημος. Είναι γεμάτος σχήματα ο ουρανός όταν έχει σύννεφα.

Κάθε μικρό ή μεγάλο γκρίζο συννεφάκι παίρνει μια μορφή… Όλα κάτι μου θυμίζουν. Και σιγά σιγά εξαφανίζονται… Ταξιδεύουν και πίσω τους ξεπροβάλλει ο ήλιος. Και ξαφνικά στον κόσμο μου ξανάρχεται φως…

Κι όλα είναι καλύτερα. Ίσως δεν είναι τέλεια, αλλά είναι καλύτερα. Η βροχή και τα γκρίζα σύννεφα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα όμορφο προμήνυμα για τον ηλιο. Να χαμογελάς ανάμεσα στις σταγόνες της βροχής!

Είναι ένα μικρό θαύμα της φύσης. Αν μπορείς, απόλαυσε το. Παρατήρησε το. Χαμογέλα στον εαυτό σου. Πες του πως τον αγαπάς, πολύ! Αυτή η αγάπη προς εμάς τα αλλάζει όλα. Να το θυμάσαι!