Η εικόνα, θα καταντούσε τον έρωτα, φτηνή συναλλαγή..

Γράφει η Οδύσσεια

Γέμισε ο κόσμος από ωραίους και ωραίες. Ανθρώπους που ζουν μόνο για να φροντίζουν την εικόνα τους. Μια υπερπροσπάθεια που δεν έχει τελειωμό.
Ατέλειωτες ώρες στα γυμναστήρια, στα ινστιτούτα ομορφιάς κι ένας ξέφρενος καταναλωτισμός χαρακτηρίζει τον σύγχρονο άνθρωπο.

Η εικόνα πάνω από όλα. Κι αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια.

Αφού το βράδυ, φορώντας τον καλύτερο τους εαυτό, φορώντας την καλύτερη τους εκδοχή, θα βγουν στην αγορά και θα ψωνίσουν σε τιμή ευκαιρίας.

Έχει πέσει η τιμή του έρωτα χρόνια τώρα. Το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να βρεις κάποιον να περάσεις το βράδυ σου μαζί του.
Κορμιά που κουβαλούν έναν άδειο εαυτό. Κορμιά χωρίς περιεχόμενο!

Μια ψυχρή συναλλαγή ο έρωτας!
Ποιος να το φανταζόταν ότι θα έπεφτε τόσο η αξία του;

Θα συναντηθούν με άλλους ανθρώπους που χτίζουν με κόπο την εικόνα τους κι εκείνοι και αν είναι τυχεροί θα πλαγιάσουν μαζί για ένα βράδυ.
Θα συναντηθούν γυμνά κορμιά με καλυμμένες τις ψυχές τους.
Και θα μετρήσουν μια ακόμα επιτυχία στην αγορά του έρωτα. Θα νιώσουν ικανοποίηση για λίγο που δικαιώθηκαν οι προσπάθειες τους για την βελτίωση της εικόνας τους.

Όμως , δε θα νιώσουν ποτέ την πραγματική σύνδεση. Δε θα αγγίξουν ποτέ το θαύμα του έρωτα. Δυο μοναξιές που ενώθηκαν επιφανειακά για μια στιγμή στο χρόνο. Αυτό μόνο.

Ικανοποίησαν την ανάγκη τους για επαφή ή για παρέα για λίγο και στη συνέχεια θα γυρίσει ο καθένας στην γνωστή του καθημερινότητα.
Στη γνωστή του ρουτίνα.

Άνθρωποι μονάχοι κουβαλούν την εικόνα τους χωρίς καμιά ουσία.
Κρίνουν τους άλλους αυστηρά και τους απορρίπτουν πολύ εύκολα.

Άνθρωποι που στέκονται στο περιτύλιγμα και όχι στο περιεχόμενο.
Ενδιαφέρονται μονάχα για την εικόνα του ανθρώπου και όχι για τον ίδιο τον άνθρωπο.
Τι κι αν κάποιος καλλιεργεί την ψυχή του;
Τι σημασία έχει αν κάποιος καθημερινά παλεύει να γίνει καλύτερος άνθρωπος;
Τι κι αν δουλεύει σκληρά για να πετύχει τους στόχους του;

Ποιος νοιάζεται αν έχει μια τρυφερή καρδιά;
Αν είναι ρομαντικός;
Αν η εικόνα του δεν συμβαδίζει με την εποχή, αυτομάτως μηδενίζει και η αξία του.

Βγαίνει από τις ομάδες των πρωτοκλασάτων υποψηφίων εραστών και μπαίνει σε δεύτερη και τρίτη μοίρα.

Δυστυχώς τα χρόνια περνούν για όλους το ίδιο γρήγορα. Είτε έχει κανείς κοιλιακούς είτε όχι, ο χρόνος κυλά.

Το θέμα μας όμως δεν είναι ο χρόνος, γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα για να τον αλλάξουμε.
Το θέμα μας είναι, η ποιότητα του χρόνου που περνά.
Κι αν στον έρωτα είμαστε τόσο επιφανειακοί τότε ,πού και πότε θα γίνουμε ουσιαστικοί;
Πώς θα ζήσουμε ποιοτικά αν δεν είμαστε σε θέση να συνδεθούμε με τους άλλους;
Αν δεν μπορούμε να δούμε πέρα από την εικόνα ,τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντι μας;
Αν δεν κοιτάξουμε τους άλλους στα μάτια;

Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ομορφιά, τη δική του ξεχωριστή γοητεία.

Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που αγαπούν με την ψυχή τους και που αξίζει να αγαπηθούν.

Ίσως ήρθε ο καιρός να αναθεωρήσουμε.
Ίσως ήρθε ο καιρός να πάψουμε να λειτουργούμε σαν ψυχροί εκτελεστές στον έρωτα.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβουμε ότι αξίζουμε κι εμείς περισσότερο από την εικόνα μας.
Μετράνε και οι άλλα στοιχεία στο χαρακτήρα μας.
Η οξυδέρκεια, είναι από τις μεγαλύτερες αρετές που μπορεί να έχει κάποιος.
Η καλοσύνη, δεν φθείρεται στο πέρασμα χρόνου.
Η αγάπη, μας κρατάει νέους για πάντα.

Είναι άδικο για όλους να μην μας δίνεται η ευκαιρία να γνωριστούμε σε βάθος και να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.

Τι νόημα έχει άλλωστε ο έρωτας όταν είναι μονάχα σαρκικός;

Ας ζήσουμε επιτέλους, χωρίς να χρειάζεται να απολογηθούμε για τα παραπανίσια κιλά μας.
Ας ζήσουμε, χωρίς ενοχές που δεν έτυχε να κληρονομήσουμε γονίδια με ανάστημα μοντέλου.

Μέσα στη δίνη των ΜΜΕ που μας απλασάρουν τα πρότυπα της εποχής, έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας, πριν περάσει η ζωή μέσα από τα χέριαμας σαν ποτάμι, να καταφέρουμε να πιούμε δυο χούφτες νερό.

Δηλαδή, να καταφέρουμε να εκτιμήσουμε όσα έχουμε.

Απλά, να καταφέρουμε να ζήσουμε!