Γράφει η Μαρία Σταματοπούλου
Έφυγες και πήρες μακρυά όλη μου την χαρά.
Έφυγες έτσι ξαφνικά, τόσο απροσδόκητα.
Ήσουν τόσο ξεχωριστός.
Γέμιζε το σπίτι ζωντάνια και η ζωή άνθιζε μέσα από εσένα.
Το τραγούδι σου, πάντα γλυκό, στα μάτια σου ζωγραφιζόταν όλη η παιδικότητα.
Ήσουν πάντα εκεί για όλους μας. Δεν θυμάμαι ούτε μία στιγμή να θυμώνεις.
Με μία καρδιά χρυσή, ατόφια.
Η ευγένεια είχε γραμμένο το δικό σου όνομα πάνω της.
Έκλαψαν όλοι όταν έφυγες, ακόμα και εκείνοι που μόνο ακουστά σε είχαν.
Βλέπεις, η σπανιότητα της ψυχής σου, όλους τους είχε επηρεάσει .
Σε ευγνωμονώ ψυχή μου που με επέλεξες να βρίσκομαι στο πλάι σου.
Σε αγαπώ ως τον ουρανό και ακόμα παραπέρα.
Comments are closed