Γράφει ο Τριστάνος
Η ευτυχία δεν έχει προδιαγραφές. Κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι ευτυχισμένος για τους δικούς του λόγους, που για κάποιον άλλον δεν έχουν καμία βαρύτητα.
Μπορεί να σου αρέσει να καθαρίζεις, να χτίζεις, να γράφεις, να τραγουδάς, να σπας πέτρες, να κοιτάς το διάστημα, να δουλεύεις, να κάθεσαι μόνος σου, να μεγαλώνεις παιδιά, να φροντίζεις ζώα, να κάνεις βόλτες με την μηχανή σου και ό,τι τέλος πάντων σε γεμίζει και σε κάνει χαρούμενο.
Κανένας δεν θα σου πει με ποιον τρόπο θα είσαι εσυ, ευτυχισμένος.
Έχει διαφορά αν θα επιλέξεις να κάνεις τους άλλους χαρούμενους ή αν θα επιλέξεις να κάνεις τον εαυτό σου.
Το θέμα λοιπόν είναι, αυτό που θα κάνεις, να δίνει νόημα στην ζωή σου.
Το νόημα της ζωής, είναι να βρεις νόημα στη ζωή σου.
Το χειρότερο που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος είναι η απόγνωση και η παραίτηση.
Η απόγνωση είναι μισός θάνατος και ο μόνος τρόπος να τη θεραπεύσουμε, είναι να δώσουμε νόημα στη ζωή μας.
Όσοι βρίσκουν νόημα στην ζωή τους, είναι πιο ευτυχισμένοι και πιο υγιείς, σε σχέση με εκείνους που ακόμη δεν το έχουν βρει και απλά ζουν μηχανικά ή ζουν για να ευχαριστούν τους άλλους.
Όσοι αισθάνονται ότι υπηρετούν ένα σκοπό που αγαπούν, εμφανίζουν καλύτερη διάθεση και μεγαλύτερη ευεξία. Αυτό βοηθάει σωματικά και ψυχολογικά, γεγονός που σημαίνει ότι θα πεθάνουν πολύ πιο αργά στη ζωή τους, αφού υγεία και αυτοσκοπός, είναι έννοιες που συνδέονται στενά.
Αυτός που έχει ένα λόγο για να ζήσει, μπορεί να ξεπεράσει συνήθως, το κάθε πρόβλημα που θα του εμφανιστεί.
Ο λόγος μπορεί να είναι κάτι που αγαπάς, κάτι που σε κάνει να θες να συνεχίζεις να ζεις – για να συνεχίσεις να το κάνεις.
Μπορεί κάλλιστα να είναι και ένας άνθρωπος που αγαπάς και θες να συνεχίσεις να ζεις μαζί του. Μπορεί να είναι η δημιουργικότητα σου, η τέχνη σου, η έρευνα σου, ο κήπος σου, τα ταξίδια σου, τα μαστορέματα σου, η καθαριότητα….η μαγειρική σου.
Ο λόγος μπορεί να είναι, κάθε μικρή στιγμή που σε κάνει να χαμογελάς.
Ένα αγαπημένο βλέμμα, μία μελωδία που σε ταξιδεύει, μια έξοδος για κρασάκι και συζήτηση με έναν φίλο σου ή ακόμη και μόνος.
Μπορεί να είναι μία πιπεριά που φύτρωσε στον κήπο σου, που τόσο καιρό την περιποιούσουνα, το θρόισμα του ανέμου, έτσι όπως ακούγεται ανάμεσα στα έλατα, η απεραντοσύνη της θάλασσας και γενικά όλα αυτά που μας δίνουν δύναμη και “τροφή”, για να συνεχίζουμε να βρίσκουμε λόγους, για να απολαμβάνουμε την ύπαρξη μας.
Κάνε αυτό που νιώθεις κι αγαπάς.
Μείνε ζωντανός και απόλαυσε το.
Όλα τελειώνουν κάποτε.
“Μια αστραπή η ζωή μας” που ορθά έχει γράψει ο αείμνηστος Καζαντζάκης.
Περνάει τόσο γρήγορα λοιπόν!
Γι’αυτό αγάπησε την.
Δώσε της το νόημα που εσύ θέλεις.
Και προπαντός, μην την αφήσεις να πάει χαμένη.
