Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη.
Ποιος είναι αυτός που δε στέκει ανήμπορος μπροστά στον ανίκητο θάνατο; Ποιος είναι αυτός που δε δειλιάζει όταν συνειδητοποιεί πως η ανθρώπινη ζωή είναι απλά περαστική και όχι αιώνια;
Είναι σκληρό να δεχτείς ότι δεν υπάρχει επιστροφή. Δύσκολο να συμφιλιωθείς με την ιδέα ότι εύκολα μπορεί να χαθεί ένας άνθρωπος και να είναι για πάντα! Χρειάζονται ψυχικά αποθέματα για να γυρίσεις σελίδα και να συνεχίσεις να ζεις.
Βέβαια η μοιρολατρία και η παραίτηση δεν είναι λύση. Ελπίδα έχουμε μέσα μας όπως και τεράστια ψυχική δύναμη, αρκεί να θέλουμε να τη χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να νιώθουμε τυχεροί και να είμαστε ευγνώμονες που έχουμε το προνόμιο να αντικρίζουμε τον ήλιο κάθε πρωί.
Ας απολαμβάνουμε την κάθε μέρα της ζωής μας με όλα τα απλά και τα καθημερινά. Ας μην αφήνουμε να πεθαίνουν μέσα μας τα όμορφα συναισθήματα, και πρώτη απ’όλα η αγάπη. Ας αφήσουμε στην άκρη κακίες, εγωισμούς και μικρότητες που μόνο μιζέρια και αρνητική αύρα προσθέτουν στην καθημερινότητά μας.
Να μην ξεχνάμε λοιπόν, να ζούμε και όχι απλά να υπάρχουμε! Να μην ξεχνάμε ότι η ζωή είναι ωραία και περνάει γρήγορα. Ας μη μένουμε θεατές στο πέρασμά της!
