Γράφει η Ειρήνη Μουμούρη
Ακροβατώντας επικίνδυνα πάνω στην γραμμή του μπλε ανάμεσα σε ουρανό και θάλασσα ,
από το ύψος στο βάθος βάζω πλώρη για τα ανοιχτά.
Οδυσσέα με βαφτίζω και ας έχω θηλυκό κορμί με το όνομα αυτό το μυαλό μου ακονίζεται.
Περνάω μπροστά από τις Σειρήνες αδιάφορα δεν με γκρεμότσακίζουν,
Την λήθη των λωτών δεν έχω ανάγκη.
Ανάγκη είναι μόνο το ταξίδι για το φιλί που θα δώσω στην Ιθάκη. Εκεί υπάρχουν οι μνηστήρες και ο σύζυγος, όλοι περιμένουν τον θηλυκό Οδυσσέα.
Αυτή είναι η διαφορά μου με τον αρσενικό Οδυσσέα , σύζυγος και μνηστήρες τα συμφώνησαν και με λογαριάζουν για νίκη τους.
Μάνα, σύζυγος η ερωμένη όλα κέρδος τους είναι. .
Θεωρούν βέβαιη την κυριαρχία τους. Κάπου πρέπει να ανήκω .
Δεν ρωτήθηκα.
Συναντιόμαστε στην διεκδίκηση.
Κρατάω αισιόδοξα το τόξο και βάζω βέλος που έχει ισιώσει στο μυαλό, αυτό είναι το σωστό χτύπημα -του νου.
Στοχεύω τους μνηστήρες που με κάνουν κέφι, από συμφέρον και ηδονή.
Στοχεύω τον σύζυγό που τόσα χρόνια δεν ήταν παρών βρίσκοντας φθηνές δικαιολογίες.
Ελεύθερη πια ξέρω ότι μου χρωστιέται από την ζωή ένα φιλί.
Χείλια με γεύση από αλμύρα τα δικά μου θέλουν να ξεδιψάσουν από άλλα χείλια που έχουν την αλήθεια τους για νερό.
Η Ιθάκη είναι αληθινή, η αγάπη είναι η αλήθεια της!
Υ.Γ .Ο μύθος της Πηνελόπης ήταν η έμπνευση. Είναι η απόδειξη ότι ο πιστός μπορεί να γίνει και πολυμήχανος γιατί του αξίζει να ζει στα δικά του μέτρα.
