Γράφει η Φλώρα Πέππα
Η μεγαλύτερη αγάπη, ξεκινά με την αγάπη για τον εαυτό σου!
«Να αγαπάς και να αγαπιέσαι». Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα για να χτίσεις μια πετυχημένη σχέση.
Για να μπορέσεις όμως να δώσεις αγάπη, χωρίς κόμπλεξ, φόβους και ανασφάλειες, θα πρέπει πρώτα να αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό.
Όσες σχέσεις κι αν κάνεις, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντα εσύ κι ο εαυτός σου θα είστε μαζί. Ακόμα κι αν έχετε τσακωθεί κατά διαστήματα, ακόμα κι αν έχετε θυμώσει ο ένας με τον άλλον, είστε αχώριστοι. Αυτή είναι η φύση ενός ψυχολογικά υγιούς ανθρώπου: να τα πάει καλά με τον εαυτό του, να τον θαυμάζει και να τον εξυψώνει.
Να σκέφτεσαι λοιπόν κι εσένα. Να θυμάσαι τις ανάγκες σου, τα θέλω σου, από που ξεκίνησες και που έφτασες. Να κάνεις συχνούς απολογισμούς και να προσέχεις μη τυχόν έχεις παραμελήσει τον εαυτό σου καμιά φορά, στην προσπάθειά σου να γίνεις θυσία για να «ανεβάσεις» κάποιον άλλον.
Να διερωτάσαι αν σου φέρεσαι πραγματικά καλά. Αν δηλαδή, φέρεσαι σε σένα, όπως θα φερόσουν σε κάποιον που αγαπάς πολύ. Κάποιον άλλον που με χαρά θα συμβούλευες, θα πρόσεχες, θα του έλεγες να τρώει καλύτερα, να ντύνεται ζεστά, να κοιμάται καλά, να ξεκουράζεται, να διεκδικεί αγάπη και να νιώθει πλήρης δίνοντάς την.
Αυτά θέλει ο εαυτός σου κι εσύ είσαι αυτός που θα του τα δώσει.
Όταν αγαπάς αληθινά τον εαυτό σου, δεν έχεις ανάγκη για υπερφίαλες επιδείξεις και υπεροπτικές συμπεριφορές. Δεν έχεις κόμπλεξ, δεν πατάς επί πτωμάτων για να ανέβεις, δεν ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων.
Σου αρκεί που τον βλέπεις στον καθρέπτη κάθε πρωί και κάθε βράδυ. Σου αρκεί που του λες μπράβο, κάθε φορά που πετυχαίνει έναν ακόμα στόχο. Σου αρκεί που τον αγκαλιάζεις και τον συμβουλεύεις, κάθε φορά που κάνει ένα λάθος.
Αγαπάς, αγαπιέσαι, και ο κόσμος φαντάζει καλύτερος, διαφορετικός, προσαρμοσμένος στα μέτρα σου. Γιατί τελικά το νόημα δεν είναι να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά να μη σε αλλάξει αυτός. Το νόημα δεν είναι να πείσεις τους άλλους να σε αποδεχτούν, αλλά να αποδεχτείς πρώτα εσύ τον εαυτό σου. Το νόημα δε βρίσκεται στο να πάρεις δύναμη από την αγάπη των άλλων, αλλά από την αγάπη από σένα προς εσένα.
Μια αγάπη που είναι τόσο μεγάλη, που τελικά φτάνει και περισσεύει για να την προσφέρεις απλόχερα και σε όποιον άλλον την επιθυμεί.
