Η πραγματική αγάπη δεν πονάει μάτια μου!

Γράφει η Βασιλική Κοτλίτσα

Πονάει η αγάπη; Ραγίζει άραγε και σπάει; Δακρύζει; Αυτοκαταστρέφεται; Υπάρχει άραγε παντού ή μένει μόνη της σε μια γωνιά και περιμένει από κάποιον να τη τραβήξει από το χέρι και να την καθοδηγήσει; Είναι μόνη της ή φέρνει και αλλά μας της; Προχωράει ή μένει στάσιμη μαζί με αυτούς που την ακολουθούν;
Η πραγματική αγάπη δεν πονάει μάτια μου! Η πραγματική αγάπη επουλώνει κάθε πληγή που αιμορραγεί! Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο! Σε βγάζει πάντα από το δύσκολο δρόμο, σε οδηγεί πάντα στο σωστό! Η πραγματική αγάπη σε πάει μόνη της παντού. Δε σε αφήνει να σκεφτείς ποτέ , απλά προχωράς με τον άλλο μαζί, πορεύεστε στην ίδια κατεύθυνση! Με τη πραγματική αγάπη δεν αναρωτιέσαι ποτέ, δεν υπάρχουν ερωτήματα μόνο απαντήσεις!
Με τη πραγματική αγάπη σκέφτεσαι τον άλλο και χαμογελάς! Σκέφτεσαι τον άλλο και ονειρεύεσαι μια ζωή μαζί του. Σκέφτεσαι τον άλλο και θυμάσαι στιγμές γέλιου και ανεμελιάς, στιγμές μοναδικές και ονειρεμένες. Με τη πραγματική αγάπη ζεις. Αναπνέεις το ίδιο οξυγόνο με αυτόν που μοιράζεσαι το κρεβάτι σου τα βράδια.
Μερικές φορές είναι δύσκολη το ξέρω, αλλά αντέχει στο χρόνο. Έχει υπομονή. Δύναμη. Τσαγανό και πάει. Έχει παρόν και μέλλον.
Όταν βρεις αυτή που σου ταιριάζει, θα το καταλάβεις. Θα φωνάζει από παντού. Τα πάντα θα μοιάζουν καλοκαίρι κι δε θα το περιμένεις να έρθει ποτέ ξανά. Οι λέξεις θα βγαίνουν αβίαστα για να τις προφέρεις και οι αισθήσεις θα χορεύουν σε ξέφρενους ρυθμούς σα μελωδική αυγουστιάτικη μπάντα. Το σώμα σου θα λικνίζεται μαζί της και η ανάσα σου θα κόβεται κάθε φορά που θα συναντάς τον άνθρωπο σου.
Όταν βρεις το λιμάνι σου θα το καταλάβεις. Θα έχεις κάνει το πιο μακρύ ταξίδι σου και θα μείνεις, θα δέσεις τη βάρκα σου και θα αράξεις σα τα πλοία που φτάνουν στο τελικό προορισμό τους