Η χειρότερη παρέα, είναι τα απωθημένα!

Γράφει η Ειρήνη Αντωνάκη

Αν κάποιος μου έλεγε ότι μετά από αυτή τη νύχτα που περάσαμε το επόμενο πρωί θα με έβρισκε μόνη μου δεν θα το πίστευα.
Εάν γνώριζα ότι οι υποσχέσεις που μου έδωσες την ώρα που τα σώματα μας είχαν βρει μια δική τους γλώσσα επικοινωνίας δεν θα άκουγα ούτε λέξη από το στόμα σου.
Δεν τα κατάφερα όμως, έλιωσα σαν το κερί μπροστά σου και άντε τώρα να με μαζέψω και να γίνω όπως ήμουν πριν.
Μεταξύ μας νιώθω αφελής διότι νόμιζα ότι κουμπώσαμε και τίποτα δεν θα μας χώριζε αλλά κοίτα να δεις που ξεγελάστηκα , εσύ ο ίδιος μας έκοψες. Δεν γίνεται τα σώματα μας να είπαν τόσα και τίποτα να μην ήταν αληθινό.
Ήταν μόνο μια νύχτα και εγώ θυσίασα μια ολόκληρη ζωή για κάτι που είχε διάρκεια ωρών. Μια νύχτα που νόμιζα ότι θα ήταν η ζωή μου και τελικά αποδείχτηκε μια στιγμή. Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι;
Η συγκεκριμένη νύχτα κράτησε ένα κομμάτι που πάντα θα μου λείπει και κάθε στιγμή θα με στοιχειώνει. Κάθε φορά που θα σκέφτομαι εκείνη νύχτα θα επιστρέφει και μαζί της θα σκάνε όλα αυτά που δεν ζήσαμε.
Να ξέρεις μωρό μου τα απωθημένα κάνουν κακή παρέα επειδή συνοδεύονται με την αλήθεια, μια αλήθεια που πάντα θα μας πονάει.