Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου
Ενας ουρανός που αστράφτει, μα εσύ δεν βλέπεις τίποτα.
Μάτια ερμητικά κλειστά ταγμένα να ακολουθούν τις ηδονές αυτού του κόσμου.
Μιλάς όλο για πάθος, για συναισθήματα έντονα και όλο ζητάς να ξεδιψάσεις την ακόρεστη δίψα σου.
Πάλι ερωτευμένος; Έρωτας σαν το τσιγάρο που με μεγάλη ικανοποίηση ρουφάς την πρώτη ρουφηξιά να τη νιώσει όλο το μέσα σου, μα μόλις το καπνίσεις, θα το σβήσεις και θα ανάψεις το επόμενο.
Πάλι τα ίδια λάθη θα κάνεις; Αφού δεν έμαθες ως τα τώρα, πάλι θα ψάξεις κάποιον να γραπωθείς, να ξαναφουντώσει το πάθος που σε θρέφει, αυτό που αποκαλείς εσύ ζωή, μα που αργά ή γρήγορα θάνατο και πάλι θα μυρίσεις.
Πάλι τα πόδια σου στην αφετηρία; Με τα μπαγκάζια της ζωής που εύκολα άφησες πίσω σου, κόλλησες ετικέτα πάνω στις κούτες “φτου κι απ’ την αρχή”, γιατί σου είναι δύσκολο να βάλεις τέλος στα κακώς σου κείμενα.
Πάλι βρήκες να ξεδιψάσεις σε άλλη πηγή, μα μόλις τα πρώτα σύννεφα φανούν στον ουρανό, πάλι στα πόδια θα το βάλεις μη και βραχείς, γιατί δεν έμαθες μήτε να κρατάς ομπρέλα, μήτε να αφήνεσαι στο νερό να καθαρίσει το εγκλωβισμένο εγώ σου.
Πάλι στα ίδια μέρη; Σα να μην έφυγες ποτέ. Όλο να ζεις τις σχέσεις στην αρχή τους, αφού δεν αντέχεις τη μέση τους, μαχαίρι βάζεις στο κόκαλο και θάνατο βιαστικό επιλέγεις όταν οι πρώτες βροχές αρχίζουν να πέφτουν.
Πάλι απ’ την αρχή; Δεν μετριέται η ζωή με αρχές μονάχα. Μπορείς αλήθεια να αποτυπώσεις μια ιστορία και να πηδήξεις απ’ την αρχή στο τέλος χωρίς να γράψεις το κυρίως θέμα;
Πάλι μισά τα έζησες; Αφού το ολόκληρο που να το αντέξεις;
Πάλι μακρυά φεύγεις απ’ τον εαυτό σου; Εδώ κι εκεί σκορπίζεις τα κομμάτια σου.
Πάλι κλωτσάς την ευκαιρία σου να συνδέσεις τις πλευρές σου;
Πάλι θα μείνεις στην αρχή, να τριγυρνάς στα ίδια μέρη, σ’ αυτά που σέρνεις την ορφάνια σου και σε ξένες αγκαλιές γυρεύεις να ζεστάνεις…
Οσο και να γυρεύεις ζεστασιά απ’ έξω, αν δεν αγκαλιάσεις εσύ τον εαυτό σου, πάντα στην αρχή θα μένεις.
Δεν αντέχεις μήτε μπόρες, μήτε καταιγίδες. Θέλει κότσια τελικά να σταθείς, μάτια μου, μέσα στη βροχή.
Join the discussion