Γράφει η Νατάσσα Σπύρου
Βροχερή μέρα, μουντή, μέσα στην καρδιά του χειμώνα. Κρύο, και εγώ κρατώντας μια κούπα ζεστό καφέ προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε σειρά.
Μα είμαι δυνατή, πάντα ήμουν. ‘Όμως αυτή την ώρα έχω ανάγκη το χαμόγελο σου, αυτό το χαμόγελο που απαλύνει μέσα μου κάθε φόβο. Πάντα ήσουν γενναιόδωρος στα λόγια αλλά και στις πράξεις. Τώρα το χρειάζομαι ακόμα μια φορά.
Με έμαθες στα δύσκολα. Τίποτα δεν μας χαρίστηκε, τίποτα δεν ήρθε χωρίς κόπο. Μόνο ο έρωτας.
Μόνο αυτός βρήκε την πόρτα ορθάνοιχτη και τρύπωσε στη ζωή μας για τα καλά. Έγινα το δίχτυ που σε κράτησε τις πιο δύσκολες στιγμές σου. Έγινες ο λόγος που ρίσκαρα τα πάντα, που βγήκα από αυτή τη σιγουριά στην οποία είχα βολέψει τη ζωή μου.
Να ’μαστε τώρα λοιπόν εδώ, στην άκρη της όχθης, και η ανάγκη να σε νιώσω είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Χαμογέλασε μου, και φτιάξε μου μια άνοιξη μέσα στον χειμώνα. Θα σου απλώσω το χέρι όπως πάντα, θα σου κλείσω πονηρά το μάτι, και θα ξέρεις. Θα ξέρεις πως πάλεψα ακόμα μια φορά με τους δαίμονες σου και τους νίκησα όλους, έναν προς έναν.
Σκέφτομαι όλα όσα μας έφεραν εδώ, στο «μαζί» και οι σκέψεις πέφτουν στο μυαλό μου όπως πέφτει η βροχή. Σαν ταινία ότι έχουμε ζήσει, όμως τίτλο δεν θέλω να βάλω. Είναι νωρίς ακόμα και κανείς δεν της ταιριάζει. Έχω ανάγκη το χαμόγελο σου μη το ξεχνάς. Είναι το μόνο που θέλω και το μόνο που ζήτησα. Το μοναδικό που μου χρωστάς, και θα το απαιτήσω, να το ξέρεις. Εκεί κάπου στο τέρμα της διαδρομής θα σου θυμίσω πως όλα έγιναν για ένα χαμόγελο και δυο μάτια υγρά.
Όταν το σύμπαν συνωμοτεί όλοι υπακούν στις προσταγές του. Σαν πιόνια σε μια παρτίδα σκάκι για γερούς παίχτες. Και όταν το θέλει να σωθείς τότε σου στέλνει κάποιον να σε αγαπήσει. Να νιώσεις τυχερός, να αγαπήσεις και να αγαπηθείς, πέρα από συμβιβασμούς μα κυρίως πέρα από τα όρια. Ότι μας συνδέει είναι κάτι πέρα από κάθε λογική, κάτι ανίκητο.
Δεν ζητάω το «για πάντα» εξάλλου ότι έχουμε ζήσει φτάνει και για επόμενες ζωές. Θέλω την παρουσία σου, το άγγιγμα και την ψυχή σου, τώρα εδώ, στο «μαζί». Θέλω το χαμόγελο σου και να ξέρω πως μου ανήκει ολοκληρωτικά. Θέλω η λιακάδα της αγάπης μας να διώχνει τα γκρίζα σύννεφα.
Αυτά θέλω και μόνο. Δύναμη να συνεχίσω να σε αγαπώ. Υπάρχουν στιγμές δύσκολες όμως το δικό σου χαμόγελο μου διώχνει κάθε στεναχώρια. Χαμογέλασε μου, το έχω ανάγκη. Στα εύκολα και στα δύσκολα, και σε ότι μας φέρει η ζωή.
Έτσι περνάς πιο εύκολα τον χρόνο, ζώντας τις στιγμές και μη ξεχνάς, ζούμε το τώρα με οδηγό την καρδιά μας, την ψυχή μας, τα βλέμματα μας στις ώρες της σιωπής. Χαμογέλα μου, αυτό μόνο.
