Γράφει η Ειρήνη Αντωνακη
Μετά από τόσο καιρό μαθαίνω ότι πλέον δεν ρωτάς για εμένα. Περνάς καλά και έπαψες να αναφέρεις το όνομα μου. Ενώ έχει περάσει τόσο καιρός, εγώ νιώθω ότι κάτι δεν έχει τελειώσει.
Όσο τετριμμένο και αν ακουστεί μετά από ότι ζήσαμε, δεν μπορεί ξαφνικά να γίνομαι μόνο μία ανάμνηση.
Κάποτε ήμουν όλα τα θέλω που ζητούσες και σήμερα μαθαίνω ότι πλέον είμαι μια μακρινή σκέψη. Δεν το δέχομαι όμως, δεν μπορεί να μην σου λείπω έστω και λίγο, δεν γίνεται να έσβησες ότι ζήσαμε.
Δεν θέλω να πιστέψω ότι το όνομα μου πλέον δεν σε αναστατώνει. Δεν δέχομαι να με πέταξες στα λάθη γιατί κάποτε σου φαινόμουν η μόνη σωστή επιλογή.
Για εμένα τίποτα δεν έχει τελειώσει, συνεχίζεις να υπάρχεις και ας είσαι μακριά μου. Για εμένα θα είσαι πάντα όλες οι επιθυμίες και τα θέλω που δεν πρόλαβα να ζήσω. Θα είσαι πάντα η ιστορία που θα μου λείπει και τα συναισθήματα που δεν με άφησες να ζήσω.
