Κάθε βήμα του χθες, μια στιγμή στο σήμερα.

Γράφει η Τάνια Αναγνώστου.

Σήκωσε πολύ αέρα απόψε. Όλα τα σάρωσε στο πέρασμά του, δεν άφησε τίποτα όρθιο.
Απολαμβάνω αυτήν την αίσθηση του αέρα στο πρόσωπό μου.
Νιώθω πως με λυτρώνει, με εξαγνίζει.

Κάθομαι στο σκαλοπάτι μπροστά στο σπίτι και ανάβω ένα τσιγάρο.
Ο καπνός του με παρασύρει άθελά του στο παρελθόν.
Άνθρωποι και στιγμές στήνουν χορό περίτεχνο μπροστά μου.
Όλα αυτά που έζησα και εκείνα που φοβήθηκα μου κλείνουν το μάτι.

Τι θα γινόταν αν…

Τι θα γινόταν αν κάποια στιγμή άλλαζα πορεία;
Πού θα βρισκόμουν τώρα; Πώς θα συμπεριφερόμουν;
Θα είχα τους ανθρώπους που έχω τώρα δίπλα μου;
Πόσο μεγάλη είναι η δύναμη της στιγμής! Πώς μια απόφαση μπορεί να αλλάξει τη ροή της ιστορίας!

Το κρύο διαπέρασε το κορμί μου, ένα ρίγος τη ραχοκοκαλιά μου.
Πετώ το τσιγάρο και επιστρέφω στη ζεστασιά του σπιτιού.
Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στο παρελθόν άραγε θα άλλαζα τίποτα και αν ναι τι;
Ασυναίσθητα η σκέψη μου πήγε στο παιδικό δωμάτιο και στο γαλήνιο προσωπάκι της κόρης μου που κοιμόταν τώρα ήρεμη και ασφαλής.
Πήγα της χάιδεψα το κεφαλάκι και εκείνη τη στιγμή συνειδητοποίησα πως τίποτα απολύτως δε θα άλλαζα.
Γιατί κάθε απόφαση που πήρα στο παρελθόν με οδήγησε σε αυτό που είμαι τώρα.
Τροφή για σκέψη μου έδωσε ο αγέρας και απόψε..