Γράφει η Σαντορινιού Μαρία-Γεωργία
Βγαίνεις έξω στον αγρό και ο κάμπος είναι γεμάτο λουλούδια.
Διαφορετικό χρώμα.
Διαφορετικό άρωμα.
Διαφορετική ομορφιά.
Όλα είναι τόσο διαφορετικά, αλλά και τόσο όμοια.
Μπορεί να μην ταιριάζουν μεταξύ τους αλλά έχουν βρει την δική τους παρέα μέσα στον κάμπο.
Δεν είναι άρρωστα, διαφορετικά είναι.
Έχουν βάλει την δική τους σφραγίδα μέσα στην ζωή.
Δίνουν μια διαφορετική νότα ομορφιάς της ύπαρξης τους.
Μην τα κόβεις.
Μην τα λυπάσαι.
Είναι και αυτά δημιουργήματα του Θεού.
Δεν έχει κανένας δικαίωμα να τους στερήσει το νερό, την τροφή και ό, τι άλλο χρειάζεται, ώστε να ανθίσουν περισσότερο.
Αχ αυτά τα λουλούδια, μπορεί να ναι διαφορετικά αλλά έχουν την ίδια ψυχή.
Έτσι ακριβώς, είναι και τα παιδιά.
Αλλά είναι έξυπνα και θέλουν να γίνουν επιστήμονες.
Άλλα διαθέτουν καλλιτεχνική φύσις και θέλουν να ακολουθήσουν αυτό το χάρισμα.
Άλλα πάλι θέλουν να κυνηγήσουν το ερευνητικό κομμάτι μέσα στα εργαστήρια, Άλλα δεν έχουν πολύ ευφυΐα, ωστόσο διαθέτουν μια μεγάλη καρδιά που έμαθε να αγαπά.
Άλλα θέλουν να ‘ναι στα καράβια και να παλεύουν με τα κύματα.
Άλλα μέσα στο γρασίδι αγκαλιά με τα πρόβατα.
Μην τα καταδικάζετε.
Έχουν διαφορετικό άρωμα από τα άλλα παιδιά.
Δεν είναι επιπόλαια, ξέρουν τις δυνατότητες τους, πιο πολύ από τον καθένα που τα κρίνει..
Το μόνο που θέλουν για να ανθίσουν, είναι αγάπη και εμπιστοσύνη.
Δώστε αγάπη και θα καρποφορήσει από σήμερα !
Δώστε υποστήριξη και την έγνοια σας και θα σας αγαπήσουν για πάντα.
Δεν υπάρχει διαφορετικότητα.
Δεν υπάρχει επίπεδο ευφυΐας.
Δεν υπάρχει πρόβλημα.
Το μόνο που υπάρχει είναι θέληση, τόλμη και θάρρος στην ζωή επιθυμώντας να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους.
Άλλωστε τί μάθαμε προηγουμένως;
Το κάθε λουλούδι είναι διαφορετικό με διαφορετικό άρωμα αλλά με την ίδια εσωτερική ομορφιά.
