Γράφει η Πράξια Αρέστη
Πάλι μου κρύβεσαι.
Πάλι έκανες τις λέξεις δίκοπα μαχαίρια και μ’ άφησες να φύγω με πληγωμένη καρδιά μέσα στο κρύο και το σκοτάδι της νύχτας.
Πάλι με δίκασες για πράγματα που δεν καταλαβαίνω, λες και δοκιμάζεις συνεχώς τις αντοχές μου.
Λες και θέλεις να κάνεις τα πάντα για να σκοτώσεις την αγάπη μου για σένα.
Λες και κάνεις τα πάντα για να με διώξεις. Για να με αποτελειώσεις.
Έχεις ταλέντο στο να χαλάς όμορφες στιγμές.
Στο να χαλάς ό,τι ωραίο πιάσουν τα χέρια σου.
Τα χέρια σου, που πνίγουν κάθε συναίσθημα που πάει να σ’ αγκαλιάσει.
Όμως, ξέρεις τι; Ακόμη αντέχω.
Δεν πάω πουθενά. Όλα αυτά θα τα λύσουμε μαζί. Δεν μπορώ να είμαι στη ζωή σου, όμως, θα κάτσω
σε μια γωνιά του μυαλού σου, κάπου που δεν θα μπορεί ο σκληρός σου εαυτός να με βρει
και θα περιμένω τον άλλον.
Αυτόν που παίρνει τηλέφωνο απλά για να δει αν είμαι καλά. Αυτόν που με κάνει να γελάω. Αυτόν που μου κάνει τη ζωή τρελή, αυτόν που με φιλάει και μου κρατάει το χέρι, αυτόν που με κάνει να ξεπερνώ τα όρια μου, αυτόν που με κοιτάζει στα μάτια και μου λέει πόσο με θέλει, αυτόν τον υπέροχο εαυτό σου που ερωτεύτηκα.
Άφηνε τον μόνο να με βρίσκει πιο συχνά. Για να μπορώ να αντέχω.
Για να μένω και να αντέχω ακόμη και τις πιο μεγάλες σιωπές σου.
Για να σε συγχωρώ κάθε φορά που αδίκως με δικάζεις.
Για να έχω πιο πολλές όμορφες σκέψεις κι αναμνήσεις μαζί σου.
Για να καταλαβαίνω τους λόγους που δε με αντέχεις.
Για να έχω ένα φίλο να μιλώ και έναν εραστή να κάνουμε τα πάντα.
Για να μη χάσω τον πιο σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μου…
Θα είμαι εδώ. Να κάνω μπλοκ στις φυγές σου. Και να σε διαψεύδω.
Θα είμαι εδώ και μπορείς να συνεχίσεις τον πόλεμο ή να αφεθείς και να αγαπήσεις.
Θα είμαι εδώ, όμως, υπάρχουν και στιγμές που δεν αντέχω να σ’ αγαπώ και να με πληγώνεις.
Ξέρω πως γίνομαι άτσαλη και παράξενη. Ξέρω ότι δεν είμαι τέλεια, ξέρω ότι σου μοιάζω και με κατηγορείς για όσα πολλές φορές σε κατηγορώ, όμως, υπάρχουν φορές που θέλω να τελειώνω με τις αβάσταχτες σιωπές σου
Κι αυτές τις στιγμές που δεν αντέχω ελπίζω να έρχεσαι για να μου αποδείξεις ότι δεν εγκατέλειψες ποτέ την προσπάθεια να ζήσουμε έστω και μια ευτυχισμένη στιγμή μαζί, χωρίς μέσα της να υπάρχει κάτι μαύρο. Χωρίς να τη χαλάμε.