Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Πόσο ανακουφιστικό είναι, όταν ο άλλος είναι προβλέψιμος.
Πόσο το ξενερώμα που έρχεται σταθερά, βήμα, βήμα σε οδηγεί στην τελική σου απόφαση.
Και εκεί είναι, που πια δεν αναρωτιέσαι.
Δεν βλέπεις σταυροδρόμια και διλήμματα.
Δεν έχεις ερωτηματικά, αν, ή μήπως.
Βλέπεις ότι η συμπεριφορά του άλλου δεν έτυχε, αλλά πέτυχε.
Βλέπεις ότι για αυτόν είναι τρόπος ζωής, είναι ο χαρακτήρας του.
Καταλαβαίνεις ότι τίποτα δεν αλλάζει ,όσες ευκαιρίες και αν δώσεις, όσο και αν αφήνεις περιθώρια.
Τα μεγάλα λόγια και τα ΘΑ καταρρίπτονται σαν χάρτινος πύργος και η αλήθεια είναι μία και συνήθως γυμνή.
Και εκεί συνειδητοποιείς το μεγάλο δώρο που σου κάνουν.
Σταματάς να ασχολείσαι, σταματάς να αντιδράς, δεν θέλεις πλέον τίποτα να σώσεις, γιατί δεν έχεις τίποτα να χάσεις.
Σε ρίσκαραν και σε έχασαν.
Έπαιξαν και κέρδισαν.
Τόσο απλά.
Εσύ κέρδισες τον χρόνο σου και την ψυχική σου ισορροπία.
Ευτυχώς που κάποια ξενερώματα μπορεί να μην είναι κεραυνοβόλα, είναι όμως καθολικά.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ήττα από το να χάσεις το ειλικρινές ενδιαφέρον κάποιου.
Κρίμα να μην έχουν οι άλλοι προσδοκίες από εσένα.
Κρίμα για σένα.
Αφιερωμένο..
