Κανείς δεν σε αφήνει κατά λάθος στο “διαβάστηκε”

Γράφει ο Άρης Γρηγοριάδης

Άνθρωποι που μπαίνουν στην ζωή σου ξαφνικά, από το πουθενά. Κι όσο ξαφνικά μπήκαν, τόσο ξαφνικά εξαφανίστηκαν. 
Μεταξύ εμφάνισης κι εξαφάνισης, εσύ έχεις δώσει χρόνο, εμπιστοσύνη, συναισθήματα, χώρο. 
Έχεις δώσει με λίγα λόγια ένα κομμάτι του εαυτού σου. 
Άκουσες κι όλα τα μεγάλα λόγια που ξεκινούν με το “εγώ ποτέ δεν..” και τελειώνουν σε υποσχέσεις και μπλα μπλα μπλα. 

Κι έρχεται κι η ώρα της εξαφάνισης. 
Αν είναι η πρώτη φορά που σου συμβαίνει, αρχίζεις και ψάχνεσαι. 
Τι έκανες λάθος, τί είπες ή δεν είπες, τι έγινε ρε αδερφέ και στράβωσε το θέμα. 

Το θέμα στράβωσε εκεί που το παραμύθι δεν είχε άλλους δράκους. Εκεί που μεταξύ εγωισμού, συμφέροντος και βολέματος ήρθες και ξεβόλεψες. 

Και ξέχασες. Και προχώρησες. Και πήγες και παρακάτω. Μέχρι ένα μήνυμα εξίσου ξαφνικό κι απρόσμενο, σε μια στιγμή που σίγουρα δεν το περίμενες.

“Τι κάνεις; Μου έλειψες”. 

Μμμμ… τι κάνω! Καλή έρώτηση. 
Δεν σε αφορά η απάντηση! Η απάντηση αφορά μόνο τους παρόντες. Μόνο εκείνους που είχαν την ψυχή να μείνουν και στις λιακάδες και στις καταιγίδες. 
Τι κάνω και τι δεν κάνω λοιπόν, λογαριασμός δικός μου. 

Μην πιστέψεις ποτέ πως φταις για τις εξαφανίσεις του καθενός (και της καθεμιάς). Για τα μηνύματα που μείναν στο “διαβάστηκε”. Κανείς δεν ξεχνάει να σου απαντήσει. Κανείς που έχει παλμούς και ανάσα δεν υπολείπεται 5 δευτερολέπτων για να σου στείλει ένα μήνυμα. Για να σου δείξει ότι υπάρχεις ρε αδερφέ στον πλανήτη του. 

Οι άνθρωποι επιστρέφουν, όταν δεν βρουν να σε αντικαταστήσουν ικανοποιητικά. 
Όταν δεν βρουν να βολευτούν κάπου τόσο βολικά όσο ήταν με εσένα. 
Κανείς δεν εξαφανίζεται χωρίς μια εξήγηση γιατί “δεν ήταν καλά”, “χρειαζόταν λίγο χρόνο να σκεφτεί”, “τρόμαξε από τα αισθήματα που ένιωσε”, “θα ήθελε να..”

Οι άνθρωποι επιστρέφουν για να τους θρέψεις τον εγωισμό τους, πριν ξαναφύγουν με τον ίδιο αισχρό τρόπο. 

Το θέμα είναι εσύ, πόσες φορές θα επιτρέψεις να μπει στη ζωή σου; Πόσες ευκαιρίες θα δώσεις; Πόσο θύμα θα γίνεις; 

Η απάντηση δική σου..