Γράφει η Σοφία Δέδε
Υπάρχουν άνθρωποι που γεννήθηκαν θυμωμένοι και ο θυμός τους μοιάζει με πυρίτιδα. Μια μικρή σπίθα αρκεί να γίνουν εύφλεκτοι και να κάψουν οτιδήποτε μέσα τους και γύρω τους.
Υπάρχουν άνθρωποι που καταπνίγουν τον θυμό τους με αποτέλεσμα να διαλύονται χωρίς να εξωτερικεύεται ποτέ αυτή η ενέργεια κάνοντας κακό στον εαυτό τους.
Τι συναίσθημα και αυτό!
Χρήσιμο θα έλεγα.
Είναι αυτό το συναίσθημα που αν αξιοποιήσεις την ενέργεια του σε προχωράει στο επόμενο επίπεδο.
Σου δίνει την μαγική αδρεναλίνη και αισθάνεσαι την έξαψη να γίνεται κίνηση.
Συνήθως όταν έρχεται η ενέργεια του θυμού θέλουμε να την εκφράσουμε ώστε να τιμωρήσουμε το άτομο που πιστεύουμε ότι μας τον πυροδότησε.
Είναι μια ενέργεια συνήθειας μέσα μας που όταν υποφέρουμε βολεύει να κατηγορήσουμε κάποιον άλλον, να τον τιμωρήσουμε, να του φωνάξουμε, να τον κάνουμε να υποφέρει νομίζοντας έτσι ότι θα υποφέρουμε λιγότερο από το συναίσθημα μας.
Τι θα γινόταν αν αντιλαμβανόμασταν ότι ο θυμός πρώτα από όλα είναι δική μας δουλειά και εμείς είμαστε υπεύθυνοι για αυτόν; Τι θα γινόταν αν συνειδητοποιούσαμε ότι ο θυμός είναι μέσα μας, ο εκνευρισμός είναι μέσα μας, ο πόνος είναι μέσα μας; Αντέχουμε την έξαψη του, το κάψιμο του;
Ας υποθέσουμε ότι τον αποδεχόμαστε και του πούμε : κάτσε μαζί μου για λίγο, σε βλέπω, σε νιώθω, έλα να βρούμε μια λύση!
·Τι θα γίνει τότε;
Ίσως σχηματιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη μας, ικανό για την πρώτη μετατροπή.
·Τι θα γίνει αν την στιγμή της πυροδότησης του θυμού μας μείνουμε λίγο σιωπηλοί και δούμε με συμπόνια το άτομο που έχουμε απέναντι μας;
Όχι να το θυματοποιήσουμε, όχι να το υποτιμήσουμε. Απλή συμπόνια !
Συμπόνια για τα βάσανα του, για την κατάσταση που μπορεί να έχει περάσει και τον οδηγούν να συμπεριφέρεται με αυτόν τον τρόπο.
Ίσως η δεύτερη μετατροπή του θυμού σε συμπόνια μας κάνει να μην υποφέρουμε πια.
Ίσως με λίγη εξάσκηση διώξουμε την συνήθεια της τιμωρίας όταν υποφέρουμε από θυμό και φτιάξουμε μια νέα συνήθεια , την αγάπη για τον θυμωμένο εαυτό μας και την συμπόνια για την κατάσταση που βιώνει ο άλλος άνθρωπος.
Ναι θα θυμώνουμε, γιατί μπορούμε, όπως επίσης μπορούμε να πάρουμε την σπίθα του θυμού μας και με αυτήν να ανάψουμε την φωτιά της αγάπης , πρώτα για τους θυμωμένους εαυτούς μας και μετά για αυτούς που μας τον πυροδότησαν.
Καλή εξάσκηση.
