Κι αν η στιγμή ήταν λάθος, τα αισθήματα ήταν σωστά..

Γράφει η Γωγώ Αδαμοπούλου.

Ήξερα ότι το δικό μας μαζί δεν θα είναι εύκολο αλλά προτίμησα να τολμήσω να το ζήσω. Οι τρικυμίες κάνουν τους ανθρώπους δυνατούς σκέφτηκα.

Κάθε φορά που τα πρέπει σε έπαιρναν μακριά μου, υπήρχαν χιλιάδες θέλω που σε έφερναν πίσω σε εμένα και νικούσαν κάθε εμπόδιο.
Έκλεινα στην καρδιά μου χαμόγελα και μια αγάπη που δεν ήθελα να σταματήσω να νιώθω.
Ήταν δύσκολο να σε αντικρίζω να φεύγεις και εγώ να στέκομαι πίσω, να μένω μόνη και δυνατή μέχρι την επόμενη φορά που θα ερχόσουν κοντά μου.
Όσο επίπονο ήταν για μένα, άλλο τόσο ήταν και για σένα.
Να χωρίζουν οι ζωές μας, να κυλάει ο χρόνος μας χωριστά, να με χάνεις και να το αποδέχεσαι ενώ ήθελες να με αρπάξεις και να μην αφήσεις να φύγω από την αγκαλιά σου.

Η ζωή έχει τα σχέδια της· εγώ και εσύ, επιβάτες στο δικό της ταξίδι.
Βρεθήκαμε σε λάθος εποχή σου είπα μια νύχτα χωμένη μέσα στην αγκαλιά σου και εσύ με φίλησες γλυκά στο μέτωπο.
Με κοίταξες βαθιά στα μάτια και μου είπες τι και αν η εποχή είναι λάθος τα αισθήματά μας είναι σωστά!
Δεν με ένοιαζε τίποτα άλλο από εκείνη τη στιγμή, πίστεψα ότι όταν θες κάτι πολύ και τα αισθήματα είναι αμοιβαία τα εμπόδια είναι απλά μια πρόκληση.
Οι φόβοι μου έφυγαν και ήθελα μόνο να παλέψω με ασπίδα μου εσένα σε όλα αυτά που μας κρατάνε χωριστά.