Γράφει η Κάτια Μηλιαράκη.
Μικρή μου, δεν θα βρεις ποτέ τον αληθινό σου εαυτό, πριν χαθείς σε αυτό τον κόσμο.
Κατάπιε την παραδοχή σαν λιωμένο ντεπόν -γιατί δεν θα είναι τα χρόνια στη ζωή σου που θα μετράνε. Θα είναι πάντα η ζωή στα χρόνια σου… Κι εσύ πάντα θα ξέρεις τι δεν θέλεις, πριν να ξέρεις τι θέλεις.
Θα νιώθεις …τα πάντα: Από-Έως. Όμορφη-άσχημη, απελπισμένη-ευτυχισμένη, έξυπνη- ηλίθια, ζουμπούρλω- αδύνατη, ερωτεύσιμη-ανεπιθύμητη, πλούσια-άφραγκη, έτοιμη να κατακτήσεις τον κόσμο και έτοιμη να κρυφτείς κάτω απ΄το πάπλωμα σου- φωνάζοντας ασυναίσθητα το όνομά του…- όταν πέφτουν δυνατοί κεραυνοί. Θα γίνουν πολλά και δύσκολα στη ζωή σου κι εσύ πάνω από μία τούρτα γενεθλίων συχνά θα θες να ξορκίσεις το κακό και τους δαίμονες.
Θα βιάζεσαι να ζήσεις ξανά- η και για πρώτη φορά- γρήγορα, τώρα, εδώ τα πάντα. Να στριμώξεις σε μια ανάσα όλη τη ζωή.
Λίγο πριν πάρεις φόρα επίτρεψέ μου να σου πω σε preview μερικά πράγματα που θα σου συμβούν 100% στην ζωή που ανοίγεται μπροστά σου , αλλά λίγοι μιλούν ανοιχτά για αυτά:
Η ζωή σου είναι μία και είναι μοναδική. Δεν θα μοιάζει με κανενός άλλου.
Τα κουπ πατ κόβουν ομοιόμορφα μόνο μπισκοτάκια, όχι ζωές. Δεν υπάρχουν ούτε πατρόν, ούτε οδηγίες χρήσης για να ζήσεις τη ζωή σου. Η ζωή και οι επιλογές σου, πότε με μαγικό -αλλά κυρίως με σκληρό τρόπο- θα δώσουν σχήμα και μορφή στη δική σου διαδρομή. Ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν εμείς κάνουμε σχέδια. Εσύ τα 3Π να θυμάσαι: Προχώρα, Πίστεψε, Προσπάθησε.
Θα ερωτευτείς τους πιο κουλούς ανθρώπους που πραγματικά δεν θα σου αξίζουν …
…αλλά κι άλλους τόσους που δεν θα σε ερωτευτούν/αγαπήσουν όπως και όσο εσύ…Και θα είναι έντονο με όλη τη γκάμα των συναισθημάτων. Από την απόλυτη ευτυχία ως την απόλυτη «δυστυχία». Θα ακούς τη φωνή του και θα κάνεις όνειρα για βόλτες στα φεγγαρόφωτα…Και μετά ίσως να σου τελειώσει. Ή να στο τελειώσει. Εκείνος. Επειδή τσιμπήθηκε κάποια άλλη ή επειδή δεν είναι έτοιμος για σχέση…Κι εσύ να πέσεις να «πεθάνεις». Μέχρι τον επόμενο…
Έρωτας, απογοήτευση, αγάπη, γάμος, οικογένεια, ενθουσιασμός, κέρατο, πάθος, εγκατάλειψη, ξενέρωμα, πίκρα, αφοσίωση, καψούρα, διαζύγιο ίσως, ξανά έρωτας, ξανά γάμος…Κι όλο πάλι απ΄την αρχή… Όλα, πολύ!
Είναι OK να κλαις
Επειδή σου είπε ότι πάχυνες/σου έκανε πρόταση γάμου/ έμαθες ότι είσαι ή δεν έγκυος/ σε κεράτωσε, επειδή δεν πέτυχαν οι ανταύγειες…Μπορώ να συνεχίσω μέχρι αύριο. Θες; Χα χα χα… Επειδή σου γρατζούνισε μία ηλίθια το αυτοκίνητο σου, επειδή πάντα κλαις πλέον όταν ακούς Μητροπάνο και Αdele, κυρίως όμως επειδή πάντα ένα κομμάτι σου θα φεύγει για πάντα.
Κλάψε. Ελεύθερα κι απελευθερωτικά. Κανείς δεν θα σε κρίνει. Κι αν σε κρίνει χ@στηκες… Το κλάμα καθαρίζει τα μάτια, τους πνεύμονες, την όραση, καθαρίζει την όψη, κατευνάζει το θυμό και ησυχάζει την ψυχή. Γι’ αυτό να κλαις συχνά.
Θα πέσει πολύ άκυρο σε φίλους
Αν Φιλία σημαίνει να μοιράζεσαι ιδέες, σκέψεις, ανάγκες, αισθήματα, όνειρα, αξίες, χρόνο, αντικείμενα θα αποκτήσεις πολλούς φίλους. Όμως η φιλία ξεγυμνώνει τους χαρακτήρες. Έτσι πολλές από τις κολλητές, τις «αδελφές» θα αποδειχτούν σκάρτες. Και η αλήθεια είναι ότι ακόμη και μετά τις πρώτες σαφείς ενδείξεις θα δυσκολεύεσαι να το πιστέψεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει κάτι.
Λένε ότι τη φιλία και στον έρωτα είμαστε συχνά πιο ευτυχισμένοι χάρη στα όσα αγνοούμε παρά στα όσα ξέρουμε.Κι επίσης πάλι λένε- και δίκιο έχουν- πως οι αληθινοί φίλοι μετριούνται στα δάκτυλα τους ενός χεριού. Στο τέλος πάντα μένουν μόνο οι καλοί.
Θα έρθει η στιγμή που θα κοιταχτείς στον καθρέφτη και θα πεις: «Θεέ μου πώς είμαι έτσι;» (Και θα το εννοείς!)
Ευτυχώς αργείς ακόμα. (Αλλά ας ρωτήσουμε λεπτομέρειες για τα νήματα και το bottox για να είμαστε έτοιμες). Φρόντισε την υγεία σου, το σώμα σου και την ψυχή σου. Θυμήσου ότι τα κορίτσια, τα λουλούδια και οι σχέσεις αντανακλούν την ποιότητα της φροντίδας που παίρνουν. Χαμογέλα στον καθρέφτη σου. Από τώρα. Κάν’ το αυτό κάθε πρωί και θα δεις τεράστια διαφορά στην ψυχολογία σου και την αυτοεκτίμησή σου.
Να αγαπάς , να ποθείς, να ερωτεύεσαι. Να πιστεύεις στα ξαφνικά, στην ελευθερία επιλογών και στις δεύτερες ευκαιρίες. Ευτυχώς αυτά δεν τελειώνουν ποτέ.
Θα υπάρξουν φάσεις που θα θέλεις να φωνάξεις: «Σταματήστε τον πλανήτη να κατέβω…».
Θα πέσεις πολλές φορές και θα σηκωθείς ακόμη περισσότερες. Θα νιώσεις αποκαμωμένη, χωρίς στόχο, χωρίς καμία διάθεση να σουρθείς απ το κρεβάτι σου και να μπεις -μετά από τρεις μέρες- στη μπανιέρα. Κι αυτό ονομάζεται κρίση ταυτότητας, κατάθλιψη, πένθος, κρίση μέσης ηλικίας. Όμως η δύναμη θα είναι μέσα σου.
Ο αισιόδοξος βλέπει μια ευκαιρία σε κάθε «καταστροφή». Όλα- όσα αξίζουν-γίνονται ξανά. Να το θυμάσαι.
Join the discussion