Γράφει η Μαρία Αρφαρά
Μεγαλώνω και φοβάμαι. Κι αν νομίζεις ότι φοβάμαι τα αποτυπώματα που αφήνει ο χρόνος στο κορμί και το πρόσωπό μου κάνεις πολύ μεγάλο λάθος. Δεν με νοιάζουν οι ρυτίδες που αρχίζουν να κάνουν δειλά την εμφάνισή τους.
Θεωρώ πως είναι ευλογία να μεγαλώνω και να βλέπω τον χρόνο να περνά από πάνω μου, σημάδια σοφίας που με μετέτρεψαν στον άνθρωπο που είμαι σήμερα.
Δεν με πειράζουν τα κιλά που προστίθενται στο σώμα μου, ούτε τα ίχνη γήρατος που το πλαισιώνουν. Κάποιοι άνθρωποι δεν είχαν την τύχη να φτάσουν τα χρόνια μου.
Μεγαλώνω και φοβάμαι. Τους ανθρώπους φοβάμαι. Πάντα πίστευα πως καθώς μεγαλώνουμε, αντιλαμβανόμαστε κάποια πράγματα διαφορετικά και μετανοούμε για πράξεις του παρελθόντος μας που πλέον τις θεωρούμε κατακριτέες. Συνειδητοποιούμε πως η ζωή μας είναι ένα ταξίδι χωρίς εισιτήριο επιστροφής.
Για αυτό λοιπόν, η κακία, η κοροϊδία και η προδοσία δεν έχουν θέση πλέον στις ζωές μας. Αντί αυτού συνειδητοποιώ πως οι σχέσεις γίνονται ολοένα και πιο δύσκολες. Το ψέμα και η εκμετάλλευση κυριαρχούν.
Οι άνθρωποι γίνονται ολοένα και πιο εγωιστές χωρίς ίχνος μεταμέλειας στη ψυχή τους. Τόσο οι νέοι όσο και οι μεγαλύτεροι κινούνται στο ίδιο εγωιστικό μοτίβο συμπεριφοράς. Θωρούσα πως οι μεγαλύτεροι θα συμβούλευαν τους μικρότερους να γίνουν περισσότερο άνθρωποι. Θα τους δίδασκαν την ειλικρίνεια και το σεβασμό , βασικά χαρακτηριστικά για υγιής διαπροσωπικές σχέσεις. Δυστυχώς όμως διαπιστώνω το αντίθετο.
Νέους που θεωρούν την κοροϊδία, την ψευτιά και την υποκρισία κατόρθωμα. Νέοι που όταν μεγαλώσουν θα μετατραπούν σε δυστυχισμένα πλάσματα. Κι αυτό γιατί η ζωή έχει την τάση να επιστρέφει συμπεριφορές.
Κι αν δεν τα επιστρέψει στους ίδιους, θα επιστραφούν στα παιδιά τους. Και τότε θα πονέσουν διπλά. Τότε όμως θα είναι αργά. Διδάξτε στα παιδιά σας πως δεν αξίζει να κυριαρχεί η κακία στο σύντομο ταξίδι της ζωή τους. Διδάξτε την αγάπη, την αλληλεγγύη, τη συμπόνια να κυριαρχούν στην καθημερινότητά τους.
Βασικά χαρακτηριστικά για να γίνουν ευτυχισμένα.
Βασικά χαρακτηριστικά για έναν καλύτερο κόσμο.
Εμείς τον φτιάχνουμε!
Ας κάνουμε μια προσπάθεια.
Comments are closed