Με κατέταξες στις διαφορετικές και μετά με φοβήθηκες.

Γράφει η Γεώρα

Μεταξύ μας, μια μέρα θα το μετανιώσεις! Και δεν το λέω εκδικητικά ή εξαιτίας του εγωισμού μου. Εγωισμό εξάλλου δεν έχω, εφόσον σου είπα ξεκάθαρα πως μου αρέσεις. 

Θα το μετανιώσεις γιατί όποιος επέλεξε τη λογική από το φόβο μην πονέσει εξαιτίας του συναισθήματος, ενώ ένιωθε, στο τέλος πονάει διπλά. Γιατί ξυπνάει ένα πρωί και συνειδητοποιεί πως ό,τι ήθελε το άφησε να φύγει κάνοντας χώρο στη ζωή του για περισσότερο κενό και διπλάσιο πόνο. 

Θα το μετανιώσεις γιατί γεύτηκες για λίγο εκείνα τα πολλά που ήθελες και επέλεξες να τρέξεις μακριά. Το παράλογο ήταν που δεν κοντραρίστηκες με το φόβο σου. Παρέδωσες τα όπλα στην ασφάλεια της λογικής. Και η αλήθεια είναι πως πνιγόσουν από αγάπη που ήθελες να δώσεις!

Μια μέρα θα το μετανιώσεις, γιατί ενώ ήθελες δεν τόλμησες! Γιατί ενώ μπορούσες δείλιασες. Θα το μετανιώσεις, γιατί όποιος έχει ένα διαμάντι στα χέρια του και το πετάει για μία πέτρα, ενώ ξέρει τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, έρχεται η στιγμή που κοιτάζεται στον καθρέφτη και ακούει τον εαυτό του να λέει «Πόσος βλάκας είσαι!». 

Μεταξύ μας μια μέρα θα το μετανιώσεις! Το ξέρεις ήδη, γιατί με άφησες να γίνω κομμάτι σου και ύστερα με έδιωξες. Έχω αφήσει σημάδι στην καρδιά σου, μάτια μου. Πάντα θα είμαι εκεί. Μου έδωσες το δικαίωμα να δημιουργήσω κοινές στιγμές μαζί σου. Και σαν μικρό παιδί αναζητούσες τρυφερή αγκαλιά. Και ύστερα τρόμαξες και έφυγες μακριά.

Κατανοώ, όποιος έχει πληγή φοβάται, αλλά εσύ ακολουθείς τόσο πιστά τη λογική σου ύστερα από ένα δέσιμο συναισθηματικό, που σε πονάς από μόνος σου. Πλέον, είσαι μόνος σου!

Μια μέρα θα το μετανιώσεις. Γιατί με κατέταξες στις διαφορετικές! Γιατί φοβήθηκες. Θα το μετανιώσεις που ένιωσες και δεν αφέθηκες σε εμάς! Μα δυστυχώς, τότε θα είναι αργά. Θα με έχεις ήδη διώξει μακριά σου!