Γράφει η Μαρία Κυπραίου
Τα μοιράσαμε όλα. Τα κόψαμε στην κυριολεξία στη μέση.
Βαλίτσες, κούτες και χαζοπράγματα στη μέση ενός σαλονιού.
Ενός σαλονιού που κάποτε κάναμε πάρτι και γελάγαμε. Τι ειρωνεία να χωράς σε μερικές αποσκευές μια ολόκληρη ζωή και να τη μοιράζεις.
Το σπίτι μένει σε μένα, το πλυντήριο σε σένα. Αυτό κι αν είναι για γέλια.
Και ο κακομοίρης ο σκυλακος να μας κοιτάει για να καταλάβει τι συμβαίνει. Μέρες είναι σε υπερένταση. Κάτι έχει καταλάβει αλλά ούτε αυτός θέλει να παραδεχτεί. Το χώρια είναι πάντα πιο δύσκολο από το μαζί και το τέλος είναι πάντα πιο επίπονο.
Κι αφού τα λύσαμε όλα και τα χωρίσαμε στα δύο μια χάρη θέλω μόνο να ζητήσω τελευταία.
Μην ξεχάσεις να ταΐσεις τον σκύλο.
Γιατί σε ξέρω, δεν θυμάσαι και είναι κρίμα να τον βρούμε ταβλα στα πλακάκια.
Η τροφή του είναι ήδη στο porte baggage. Να προσέχεις και να τον προσέχεις.