Γράφει η Σοφία Παπαηλιάδου
Μην περιμένεις ένα θάνατο για να θυμηθείς πόσο αξίζει η ζωή.
Μην περιμένεις ένα χωρισμό για να θυμηθείς πόσο αξίζει η αγάπη.
Μην περιμένεις μια κατάθλιψη για να θυμηθείς πόσο αξίζει η χαρά.
Μην περιμένεις!
Δεν χτίζουν οι Κυριακές τις Δευτέρες.
Δεν χτίζουν οι διακοπές τα καλοκαίρια.
Δεν χτίζει το χιόνι το χειμώνα.
Δεν χτίζει η τελειότητα την ευτυχία.
Δεν χτίζει ο θάνατος τη ζωή.
Μην περιμένεις!
Ζήσε στο εδώ και στο τώρα, γιατί ό,τι έχεις, ό,τι είσαι, ό,τι υπάρχει, είναι στο τώρα.
Μην γίνεσαι αχάριστος προς τη ζωή. Μην γίνεσαι αχάριστος και ξεχνάς αυτά που έχεις.
Ζόρια έχουμε όλοι.
Όλοι τσακίσαμε τα κόκκαλά μας κάποια στιγμή.
Χάσαμε και χαθήκαμε, αδικήσαμε και αδικηθήκαμε. Προδώσαμε και προδοθήκαμε. Και;
Θα αλλάξει κάτι αν βαρυγκωμάς πρωί, μεσημέρι, βράδυ; Αν έχεις χρόνο να γκρινιάζεις, να θυμώσεις, να τσακωθείς, να βαρυγκωμήσεις, έχεις χρόνο και να το αλλάξεις!
Ο έρωτας κι ο θάνατος, δεν αλλάζουν.. σε αλλάζουν, μέχρι τότε όμως, μεσολαβεί μια ζωή, που της χρωστάς να τη ζήσεις.
Μην περιμένεις!
Δεν θα βρεις κανέναν που δεν θα του λείπει κάτι ή κάποιος.
Θα βρεις πολλούς όμως, που όταν χάσουν το “κάτι” ή τον “κάποιον”, θα αναποδογύριζαν τον κόσμο και το χρόνο αν μπορούσαν, για να μην έχουν χαραμίσει μια στιγμή ακόμα.
Μην περιμένεις!
Ζήστο στο εδώ και στο τώρα!
