Γράφει η Κλειώ Παλτόγλου
Όταν βρείς στο πρόσωπο κάποιου τον έρωτα,τα δίνεις όλα, λένε.Μια ατάκα που πολλοί – έστω και υποσυνείδητα – παρεξηγούν.
Οι φίλοι θα δικαιολογήσουν τη μία εβδομάδα ανύπαρκτης επικοινωνίας, θα καταλάβουν ότι πρέπει να περιμένουν. Κατανοούν το γεγονός ότι ερωτεύτηκες, ότι θέλεις χρόνο να γνωρίσεις καλύτερα αυτόν τον άνθρωπο, χρόνο για να προετοιμαστείς και να παραδεχθείς στον εαυτό σου εάν αξίζει να αρχίσουν οι συναναστροφές του με τον κοινωνικό σου κύκλο.
Αγωνιούν για να ενημερωθούν για την κατάσταση που επικρατεί, αλλά δεν θα ενοχλήσουν. Σου δίνουν χώρο και χρόνο προκειμένου όταν είσαι έτοιμος να τους πάρεις τηλέφωνο και να ακούσουν εκείνο το πολυπόθητο “Ερωτεύτηκα! Είμαι καλά”.
Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, εκείνοι οι φίλοι ερωτεύονται και δεν γυρίζουν. Κρέμονται από τη σχέση τους, σαν να δημιουργήθηκαν μόνο γι’αυτόν τον άνθρωπο, σαν να τους απαγορεύεται να γυρίζουν στις φιλίες τους, σαν να μην υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο εκτός από τον έρωτα. Βλέπουν μπροστά τους μόνο το πρόσωπό του και διαγράφουν όλους και όλα από την ζωή τους.
Οι φίλοι τους όμως δεν θα μείνουν αδρανείς. Θα προσπαθήσουν να τους λογικέψουν, να τους δείξουν ότι δεν θα έπρεπε να δίνουν όλη τους τη σημασία στον έρωτα,γιατί συμβαίνουν πολύ σημαντικότερα πράγματα στην ζωή τους. Θα κάνουν συζητήσεις μαζί τους, θα επιδιώξουν να τους επαναφέρουν στη σωστή ροή της διαδρομής τους. Θα πασχίσουν να τους κάνουν να περπατήσουν στο μονοπάτι τους,και ας αποτελείται αυτό από δυσκολίες και προσπάθεια για την ζωή.
Δεν θα τους αφήσουν να περπατάνε στα χώματα και στις λάσπες επειδή έχουν “τυφλωθεί” τόσο πολύ, που βλέπουν τα βήματά τους πάνω σε σύννεφα, ουράνια τόξα και λουλούδια.
Εννοείται πως θα δεχθούν τον έρωτά σου,αλλά επιδιώκουν το καλύτερο για εσένα.Θα νομίζεις ότι θέλουν να σε βλάψουν, ότι ίσως ζηλεύουν, ότι δεν είναι αυτοί που νόμιζες, ότι δεν θέλουν να σε βλέπουν ευτυχισμένο. Είναι όμως εξαιρετικά άξιοι της προσοχής και της αγάπης σου.
Επειδή όταν εσύ θα νομίζεις ότι περπατάς σε σύννεφα, εκείνοι θα προσπαθούν ολοκληρωτικά να προλάβουν την απότομη πτώση σου, σε βρώμικο έδαφος. Εκείνοι, σκέφτονται έξω από τον κύκλο.
Είναι άνθρωποι και εκείνοι όμως ξέρεις. Έχουν συναισθήματα, κουράζονται,
Κάποια στιγμή θα ξυπνήσεις. Θα συνειδητοποιήσεις την ωμή αλήθεια του τι πραγματικά συνέβαινε τόσο καιρό. Τώρα λόγω χωρισμού θα συμβεί αυτό; Εξαιτίας του ότι λογικεύτηκες; Μπορεί να είναι αργά τότε. Εκείνοι θα έχουν καλλιεργήσει όλη τους την αγάπη για εσένα, ενώ εσύ τους έδιωχνες μακριά. Η αγάπη τους δεν τελειώνει.Τελειώνει όμως η υπομονή τους, το κουράγιο τους.
Τους τελειώνουν οι υποσυνείδητες δικαιολογίες τους για την εξαφάνισή σου.
Θα καταλάβεις ότι δεν είναι και τόσο γλυκιά η μοναξιά τελικά. Γιατί έχοντας ή μη διατηρήσει τη σχέση σου, η ξαφνική συνειδητοποίηση που σε χτυπάει με δύναμη, για την απώλεια των όχι και τόσο δεδομένων σου φίλων τελικά,σου φέρνει τις πρώτες αισθήσεις της πραγματικής μοναξιάς. Χαιδεύουν στην αρχή το δέρμα σου και κρυώνεις, αλλά έρχεται και η στιγμή που σε τρυπάνε με μανία αφήνοντάς σε κενό.
Και αν δεν τους έχεις βάλει να περάσουν από την ίδια διαδικασία στο παρελθόν, ίσως και να είσαι τυχερός λαμβάνοντας τη συγχώρεσή τους.Τι γίνεται όμως εάν την ξέρουν την ιστορία; Εάν πλέον τους πνίγει το δίκιο και δεν μπορούν να δεχθούν αυτή την άλογη συμπεριφορά ξανά; Ο πόνος αγαπητέ μου θα σε χτυπήσει βίαια.
Η αποδοχή της αλήθειας και των γεγονότων πρίν είναι αργά, είναι τα δύο σωτήρια σου όπλα. Ο έρωτας πολλές φορές τελειώνει. Οι σχέσεις έρχονται σε ένα τέλος. Μα οι φίλοι σου δεν τελειώνουν, δεν βάζουν ένα τέλος. Σε μαζεύουν όταν η απώλεια του έρωτά σου σε διαλύει σε κομματάκια, και σε συναρμολογούν από την αρχή. Γιατί αυτό είναι οι φίλοι. Στήριγμα, δύναμη, βοήθεια,
Είναι το δώρο σου από την ζωή.
LoveLetters
