Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο “απάτη”.
Είναι δύσκολο γιατί ξέρει να κρύβεται καλά και να προσέχει.
Και όχι, δεν εννοώ άνθρωπο “απάτη”, τον άνθρωπο που θέλει να σε εκμεταλλευτει οικονομικά ή θέλει να σε εξαπατήσει σε κάποια συνεργασία.
Άνθρωπο “απάτη” ονομάζω τον άνθρωπο, που θέλει να σου δείξει ότι είναι κάποιος άλλος, από αυτό που πραγματικά είναι.
Που δεν παρουσιάζει τον πραγματικό χαρακτήρα του και τις πτυχές της προσωπικότητας του, εσκεμμένα.
Σχεδόν πάντα έχει ένα ψεύτικο χαμόγελο στα χείλη ζωγραφισμένο.
Αυτό που βγάζει προς τα έξω είναι η εικόνα του καλού ανθρώπου.
Ήσυχη προσωπικότητα, χωρίς πάθη, συγκαταβατικη εικόνα χωρίς εξάρσεις.
Συνήθως συμφωνεί με όσα λες και δεν πάει κόντρα στην γνώμη σου.
Μιλάει χαμηλόφωνα, δεν έχει άποψη και προτάσσει το προφίλ του άβγαλτου και αμαθούς.
Σε κοιτάει μες το στόμα όταν μιλάς, κρέμεται από τα χείλη σου και με ότι θα πεις δείχνει έκπληξη και εντυπωσιασμο.
Ενδιαφέρεται για όλα τα προβλήματά σου και είναι ευγενικός σε υπέρμετρο βαθμό.
Τονίζει ότι θα είναι κοντά σου και ότι θα σε στηρίζει πάντα και παντού.
Όλο αυτό όμως ξεφουσκώνει μόλις δεν πάρει αυτό που θέλει από εσένα.
Τότε ο άνθρωπος “απάτη” δείχνει τον πραγματικό του εαυτό.
Το καλοστημένο σχέδιο του δεν λειτουργεί τότε.
Χάνει την ψυχραιμία του, ρίχνει το προσωπείο του και πρέπει να είσαι πολύ παρατηρητικος για να τον καταλάβεις, γιατί και αυτό το κάνει εντεχνως.
Ο άνθρωπος “απάτη” είναι ανάμεσά μας, είναι δίπλα μας, είναι μαζί μας.
Μην σε ξεγελάει η μόνιμη γλυκύτητα και καλοσύνη του, είναι τα δύο βασικά χαρακτηριστικά του.
Έχει μάθει να λειτουργεί με αυτά, είναι εργαλεία της δουλειάς του.
Γι αυτό λοιπόν δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξεχνάμε πως τα “σιγανά ποταμάκια να φοβάσαι”.
Λένε..
Comments are closed