Γράφει η Ελένη Σάββα
Την κουράσαμε την αγάπη. Πολύ! Κι είναι τόσο εύκολη η ζωή ψυχή μου. Κι είναι χαρούμενη, ανάλαφρη, μαγική. Μαγική, το βλέπεις;
Μην το κουράζεις το συναίσθημα. Αν αγαπάς, δειξτο. Δειξτο, ζήσε το, γέμισε την καρδιά σου, γέμισε χαρά τα πάντα γύρω σου, όσο αντέχεις, όσο θέλεις, όσο γουστάρεις. Ζήσε το!
Γιατί τα κάνεις περίπλοκα τα πράγματα; Θέλεις; Αν θέλεις όλα τα άλλα μηδενίζονται. Οι δυσκολίες, τα πρέπει, τα μη.
Εντάξει, ας είμαστε ρεαλιστές. Δεν μηδενίζονται. Μα, ίσως φαίνονται πιο μικρά. Ή ίσως να φαίνονται πια σαν σύννεφα, σύννεφα που έρχονται και φεύγουν απλά, κάποτε με βροχή, κάποτε χωρίς. Θα υπάρξουν βέβαια και μέρες με καταιγίδα. Ίσως όμως εσύ πια να τις αντιμετωπίζεις με χαμόγελο, με αδιάβροχο, με ομπρέλα!
Για μια στιγμή, σκέψου πόσο πιο απλά θα ήταν τα πράγματα αν έδειχνες την αγάπη σου έτσι ακριβώς όπως την νιώθεις. Βρες το θάρρος που έχεις μέσα σου. Αγκάλιασε όσους έχεις γύρω σου. Κοίτα στα μάτια τη ζωή, και πες της σ’αγαπώ.
Ίσως σου φανεί λιγάκι δύσκολο στην αρχή. Αλλά δεν θα το μετανιώσεις. Πίστεψε με, πίστεψε το. Όλα ξεκινούν απ’ αυτή την απλή πράξη: να το πιστέψεις. Αν το πιστέψεις, είσαι 10 βήματα πιο κοντά στην πράξη.
Να σε αγαπάς. Δεν υπάρχει πιο σημαντική αγάπη απ’ αυτήν. Να αγαπάς τον εαυτό σου τόσο πολύ, που να μπορείς να δώσεις άπλετη αγάπη και στους άλλους. Να σε αγαπάς, για να είσαι υγιής. Να σε αγαπάς, για να είναι οι σχέσεις σου καθαρές, ατόφιες, να μπορείς να κοιτάζεις μέσα τους βαθιά και να λες: αυτόν τον άνθρωπο, τον αγαπώ!