Γράφει η Μαρία Κυπραίου
– Τι θα έκανες αν ήσουν στη θέση μου; τον ρώτησε.
– Θα έφευγα, της απάντησε.
– Άρα κι εγώ το ίδιο πρέπει να κάνω, να φύγω. Νομίζεις πως μου αξίζει αυτή η
συμπεριφορά;
– Δεν είπα αυτό όμως πολλές φορές δεν το ελέγχω.
– Δεν ελέγχεις τι; Τα συναισθήματα σου; Τον έρωτα που δεν ξέρεις αν σου τελείωσε;
Δεν ελέγχεις το γεγονός πως δεν σου κάνω πια; Γιατί δεν το παραδέχεσαι
επιτέλους;
– Δεν μπορώ να παραδεχτώ τίποτα, δεν θέλω.
– Ωραία! Μιας λοιπόν και λέμε αλήθειες και εσύ αποδείχθηκες πολύ δειλός άκου τι θα γίνει. Θα πάρεις τα πράγματα σου και θα φύγεις. Τώρα. Θα πούμε πως δεν έγινε τίποτα, πως δεν τσακωθήκαμε και δεν προηγήθηκε καμία ζημιά. Σαν να μην γνωριστήκαμε ένα πράγμα. Όταν με βλέπεις στο δρόμο, θα αλλάζεις στενό και θα σκύβεις το κεφάλι. Δεν θα τολμήσεις να ξαναεμφανιστείς μπροστά μου και ειδικότερα μαζί της. Είσαι πολύ λίγος για εμένα αλλά και για αυτήν. Δεν αξίζει σε καμία μας τέτοια συμπεριφορά. Πως νομίζεις ότι θα ένιωθε αν ήξερε πως τώρα είσαι μαζί μου; Δεν έχουμε κάτι άλλο να πούμε. Οι μη ξεκάθαροι άνθρωποι μου προκαλούν στομαχικά. Και ειδικά εσύ μου προκαλείς απλά αηδία. Καλή συνέχεια στις μη ξεκάθαρες σχέσεις και σκέψεις σου!
