Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη
Κι έρχεται μια στιγμή, που δεν την είχες σχεδιάσει και όλα αλλάζουν.
Όλα ανατρέπονται. Όλα γίνονται αλλιώς.
Όπως δεν τα φανταζόσουν.
Όπως δεν τα περίμενες.
Συνειδητοποιείς πόσο μάταια φαίνονται όλα τα καθημερινά μπροστά στον θάνατο.
Σκέφτεσαι πόσο λάθος κάνουν όλοι αυτοί που νομίζουν ότι η ζωή είναι παντοτινή και δεδομένη.
Πόσο λάθος έκανες κι εσύ που στεναχωριόσουν για πράγματα ασήμαντα και ανόητα.
Όταν βλέπεις ότι δεν υπάρχει επιστροφή, πρέπει να βρεις τη δύναμη να το αντέξεις.
Πρέπει να βρεθεί μια δύναμη πάνω από εμάς, γιατί έτσι κι αλλιώς ο θάνατος είναι κάτι που μας ξεπερνά.
Χρειάζονται τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης για να συνεχίσουμε να ζούμε. Ελπίδα και δύναμη που όμως έχουμε μέσα μας και πρέπει να τη χρησιμοποιήσουμε.
Πρέπει να νιώσουμε ευγνώμονες που έχουμε το προνόμιο να αντικρίζουμε τον ήλιο κάθε πρωί και μεγαλώνουμε καλά.
Ας μη στεκόμαστε λοιπόν, σε μικρότητες, σε κακίες και εγωισμούς, που μόνο μιζέρια φέρνουν στην καθημερινότητά μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι η ζωή είναι ωραία και είναι μόνο μία!
