Μου λείπεις εσύ κι ό,τι έχεις υπάρξει για μένα. 

Γράφει ο Δημήτρης Ξυλούρης

Όσο γνωρίζω καινούριο κόσμο, τόσο μου λείπεις. 
Όσο φλερτάρω, γνωρίζω, κοιτάω γύρω μου, τόσο μου λείπεις. 
Μου λείπουν οι κουβέντες μας, οι βόλτες, το γέλιο σου. 
Μου λείπεις εσύ κι ό,τι έχεις υπάρξει για μένα. 

“Ήμασταν ένα λάθος timing” μου είχες πει και τώρα θα σου πω πως ήμασταν απλά δειλοί. 
Δειλοί για να τολμήσουμε το πρώτο φιλί. Δειλοί για να σπάσουμε τους τίτλους και τα κουτάκια που μας φόρεσαν. 

Και τώρα μου λείπεις. 
Το κενό σου δεν καλύπτεται. Καμία δεν μπορεί να καταλάβει το αστείο μας. Καμία δεν μπορεί να καταλάβει εκείνα που δεν λέγονται και τα καλύπτουν οι στίχοι ενός τραγουδιού. 

Δεν ήξερα πόσα ήσουν στην ζωή μου, μέχρι που χρειάστηκε να ζήσω χωρίς εσένα. Μέχρι που φάνηκε το κενό. 

Μου λείπεις. Αφόρητα.