Γράφει η Ιωάννα Ιακωβίδου
Η μάνα μας δεν μας πίεζε να πηγαίνουμε στον ναό, όμως μας έμαθε όταν πηγαίνουμε να έχουμε σκυμμένο το κεφάλι και να ακούμε. Δεν μας πίεζε να νηστεύουμε και να προσευχόμαστε συνέχεια, όμως μας έμαθε να ζητάμε συγχώρεση απο τον πατέρα μας, κάθε φόρα που θα πηγαίναμε για την Θεία κοινωνία.
Έτσι μάθαμε την ταπεινότητα.
Δεν μας νήστευε απο όλα, έφτανε έλεγε να καταλάβουμε τι ακριβώς είναι η νηστεία, έτσι μας τόνιζε πως “τα εισερχόμενα δεν βλάπτουν τα εξερχόμενα ναι”.
Δεν μας διάβαζε κάθε μέρα τη Βίβλο, μας έμαθε όμως πως ο Θεός είναι παντού.
Πως η προσφορά και η αγάπη πρέπει να είναι οδηγός στη ζωή μας, πως το να συγκρατούμε το στόμα μας πάνω στον θυμό μας είναι αρετή.
Μας έμαθε να σεβόμαστε τους ανθρώπους ότι κι αν είναι, από όπου κι αν προέρχονται και να τους αντιμετωπίζουμε χωρίς καχυποψία.
Βλέπω ανθρώπους γύρω μου να προσεύχονται με κατάνυξη όλη αυτή την Μ. Εβδομάδα δεν βλέπω όμως να συγχωρούν, ούτε να ζητούν συγχώρεση!
Βλέπω ανθρώπους να πηγαίνουν στον ναό (καλώς πράττουν) όμως βγαίνοντας εξακολουθούν να μην λένε καλημέρα στον γείτονα που αντικρίζουν κάθε μέρα…
Δεν συγχωρούν αλλά καυχιούνται πως έχουν δίκιο, δεν αγαπάνε με ανοιχτή καρδιά, αλλά απαιτούν την αγάπη και τον σεβασμό.
Βλέπω ανθρώπους να μιλάνε για τον Θεό αλλά, ξεχνάνε όσα είπε.
Βλέπω ανθρώπους να λατρεύουν Τον Χριστό, όμως ξεχνάνε τα όσα μας δίδαξε!
Ο χριστιανός δεν αρκεί να πηγαίνει στον ναό για να είναι καλός, πρέπει να κουβαλάει και τον Θεό μέσα του!
Ένας πραγματικά καλός άνθρωπος, δεν χρειάζεται καν να είναι χριστιανός για να είναι καλός.
Αντίθετα ένας καλός χριστιανός πρέπει να είναι και καλός άνθρωπος, επειδή ο Χριστιανισμός διδάσκει την προσφορά και την αγάπη, την συγχώρεση και την ταπεινότητα.
Μόνο με την ταπεινότητα μπορεί να γινόμαστε όλο και καλύτεροι.
Εύχομαι καλή Μ. Εβδομάδα σε όλους και το μήνυμα της Ανάστασης να περάσει φέτος μέσα μας.
