Να αγαπάς τη ζωή απεριόριστα, μα να κρατάς και κάτι για σένα.

Γράφει η Κρυστάλλω Αρχοντίδου

Σ’αυτή τη ζωή που ζούμε, είμαστε απλώς περαστικοί. Πρέπει να μάθουμε η μάλλον θα έπρεπε να ξέρουμε πως η κάθε της στιγμή είναι πολύτιμη. Ζήσε, νιώσε, κλάψε, αγάπα, μα νιώσε την κάθε στιγμή. Δες το σαν να είναι κάτι που μετά από καιρό ίσως το χάσεις!

Κάποια στιγμή θα έρθουν τα πράγματα όπως τα θες. Όπως τα περιμένεις Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Πρέπει να έχεις υπομονή για όλα. Μόνο που καμιά φορά όταν έρθουν ίσως εμείς να μην τα θέλεις πια. Θα βρείς το φως που κρύβεις μέσα σου . Κάποια στιγμή θα το καταλάβεις. Μην τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά.

Ναι, υπάρχουν και οι δυσκολίες, όμως πρέπει να εισαι δυνατός για να συνεχίσεις σ’αυτή τη ζωή.

Σε όλα, για όλα πάντα γυρίζει ο τροχός. Ο χρόνος όμως ποτέ. Αυτό να το θυμάσαι.

Να αγαπάς κάθε τι σε σένα. Άσε τους άλλους να πιστεύουν ότι θέλουν. Μα να έχεις κι ένα όριο, να ξέρεις που πατάς και τι ζητάς. Μην αφήνεις κανένα να σε πληγώσει, κανείς δεν έχει αυτό το δικαίωμα.

Όσο για τους ανθρώπους που πληγώνουν, αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα.

Πάντα υπάρχει κάτι που σε πληγώνει. Κι εσύ πληγώνεις κάποιον άθελά σου, και μετά καταλαβαίνεις πως έχεις λάθος. Το σημαντικό είναι να καταλαβαίνεις το λάθος σου και να γίνεσαι καλύτερος. Να αγαπάς και να αγαπιέσαι.

Να σε νοιάζονται και να τους νοιάζεσαι. Όλα έχουν τον λόγο τους που γίνονται και να ξέρεις πως ποτέ δεν θα μάθες το γιατί. Το γιατί είναι μια αιτία που κανείς δεν μαθαίνει και ποτέ δεν θα μάθει κανένας. Απλά γίνεται.

Τέλος. Αποδέξου το και δες πως θα συνεχίσεις μετά ή αν αυτό μπορείς να το διορθώσεις.

Όλα είναι στη ζωή, ασήμαντα, σημαντικά, άσχημα, ωραία, καλά. Το θέμα είναι από πια πλευρά εμείς τα ορίζουμε.

Πραγματικά αν μπορούσαμε να καταλάβουμε την αξία της κάθε μας στιγμής, θα την ζούσαμε σαν να ήταν η τελευταία!

Και φυσικά η ζωή μας είναι όπως την κάνουν οι σκέψεις μας…
Μην ξεχνάς να αγαπάς τη ζωή, να αγαπάς απεριόριστα. Αυτό είναι το μυστικό για να νιώθεις πάντα καλά. Να αγαπάς, μα να κρατάς και κάτι για σένα.

Γιατί θα έρθει μια στιγμή που θα νιώσεις πως έδωσες αλλά δεν πήρες. Ουτε θα πάρεις ποτέ. Όμως θα νιώθεις περήφανος / η που έστω κατάφερες να δώσεις αγάπη στον άλλον.