Γράφει η Μαρίνα Κρητικού.
Αφοσίωση, δόσιμο, πάθος, αγάπη είναι μερικές από τις λέξεις που θα συναντούσε κανείς σε πολλές συνθήκες. Με αυτές τις λέξεις θα μπορούσε κανείς να περιγράψει τη σχέση μεταξύ δύο ανθρώπων που είναι πολύ ερωτευμένοι. Θα μπορούσαν όμως να χρησιμοποιηθούν για να περιγράψουν και τον τρόπο που δίνεται κανείς σε οτιδήποτε και αν καταπιάνεται.
Τι είναι αυτό άραγε που κάνει τους ανθρώπους στη δουλειά τους να ξεχωρίζουν; Σε τι διαφέρουν οι άνθρωποι που τα καταφέρνουν καλά στη ζωή τους σε επαγγελματικό, φιλικό ή διαπροσωπικό επίπεδο από τους ανθρώπους που δυσκολεύονται στο εκάστοτε πλαίσιο; Το μυστικό βρίσκεται στις πρώτες λέξεις του κειμένου αυτού. Είναι πολύ σημαντικό να αφοσιώνεσαι στο κομμάτι με το οποίο ασχολείσαι εκείνη τη στιγμή. Αν αγαπάς τη δουλειά σου, αν σου αρέσει ο άνθρωπος με τον οποίο βρίσκεσαι εκείνη τη στιγμή μαζί, τότε ναι, μπορείς να αφοσιωθείς χωρίς να κουράζεις το μυαλό σου με άλλες σκέψεις διαφορετικές από αυτό που γίνεται στο εδώ και τώρα.
Πώς μπορείς να δοθείς με πάθος σε αυτό που γίνεται εκείνη την στιγμή, αν ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού σου εύχεται να μπορούσε εκείνη τη στιγμή να ήταν κάπου αλλού; Το πάθος προϋποθέτει αφοσίωση και δέσμευση. Για να μπορέσεις να παθιαστείς με κάτι θα πρέπει πρώτα να το έχεις γνωρίσει όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται και να το έχεις αγαπήσει σε όλες του τις διαστάσεις. Για να μπορέσεις να παθιαστείς με έναν άνθρωπο θα πρέπει να έχεις καταφέρει να τον αποδεχτείς όπως είναι, χωρίς να προσπαθείς να τον αλλάξεις. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει και σε επαγγελματικό επίπεδο, καθώς για να μπορέσεις να παθιαστείς με τη δουλειά σου πρέπει να μπορέσεις να αποδεχτείς και τις δύσκολες ή απαιτητικές πλευρές της.
Πέρα όμως και πίσω από όλα αυτά, για να μπορέσεις να αφοσιωθείς, να δοθείς και να παθιαστείς με κάτι, πολύ σημαντική προϋπόθεση να έχεις αγαπήσει και αποδεχτεί τον εαυτό σου. Αποδοχή και αγάπη του εαυτού μου δεν σημαίνει συμβιβασμός. Αποδέχομαι σημαίνει ότι δεν μάχομαι και δεν μαλώνω τον εαυτό μου για τα όποια λάθη και αποτυχίες μου, αλλά με στηρίζω, ώστε να μπορέσω να πετύχω κάποια στιγμή τις αλλαγές που θέλω. Αν δεν έχουμε κάνει έστω και ένα βήμα προς όλα αυτά, πώς θα μπορέσουμε να αφοσιωθούμε και να δοθούμε με πάθος; Σε κάθε μας βήμα θα υπάρχει πίσω και ένας αυστηρός κριτής που θα κουνάει επικριτικά το δάχτυλο και δεν θα μας αφήνει να χαρούμε τις όποιες επιτυχίες μας.
Αγάπα τον εαυτό σου με όλα τα λάθη και τα ελαττώματα του, για να δοθείς με πάθος σε οτιδήποτε και αν καταπιαστείς! Εμείς τις περισσότερες φορές δημιουργούμε τα εμπόδια και βάζουμε παγίδες στον εαυτό μας. Αν σταματήσουμε να μας σαμποτάρουμε, ίσως ανοίξουμε τον δρόμο για να τα καταφέρουμε και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας.
LoveLetters
Join the discussion