Γράφει ο Τριστάνος
Τί να το κάνω μωρέ, να με θυμάσαι κάθε φορά που δεν βρίσκεις άλλη παρέα για να βγεις. Να κοιτάζω κάθε λίγο και λιγάκι το κινητό μου εάν μου έστειλες και να μην υπάρχει καμία ειδοποίηση.
Πάντοτε η ίδια δικαιολογία, “ότι δεν προλαβαίνεις, διότι πνίγεσαι στη δουλειά”. “Ότι στη ζωή υπάρχουν και υποχρεώσεις και όχι μόνο έρωτες”.
Και έτσι, να περνάνε οι μέρες μέσα στην αμφιβολία και στην αγωνία και να προσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω, τί ακριβώς έχουμε ανάμεσα μας;
Και μόλις οι ορμόνες σου χτυπήσουνε κόκκινο, να σηκώνεις το τηλέφωνο και με μελιστάλαχτο ύφος να με καλείς για ερωτικές βραδιές, λέγοντας “πόσο με θέλεις και πόσο σου λείπω”, κάνοντας με να πετώ στον παράδεισο.
Βραδιές όμως, που μαθηματικά κρατάνε μέχρι να εκτονώσεις τις ανάγκες σου και μετά το ύφος σου να αλλάζει και να νιώθω ότι σε κάνω να ζορίζεσαι και να ασφυκτιείς που είμαι δίπλα σου και έτσι να γυρίζω πίσω στη “γωνιά μου” – που με έχεις έντεχνα τοποθετήσει.
Τί να το κάνω μωρέ κάθε φορά που τα οικονομικά σου πάνε κατά διαόλου, από την μόνιμα λάθος διαχείριση, να φοράς πάλι εκείνο το χαμόγελο που με τουμπάρει και να μου ορκίζεσαι ότι θα είναι η τελευταία φορά και ότι σίγουρα θα μου τα επιστρέψεις άμεσα. Και εγώ για άλλη μία φορά να πέφτω στην παγίδα σου.
Ήθελα πολύ να ήξερα ποιο νούμερο έχω στις επιλογές σου; Είμαι το νούμερο τρία, το νούμερο πέντε, ή γενικά με θυμάσαι όποτε έχεις την ανάγκη μου;
Και εγώ να τσαλακώνομαι και να ρίχνω την αξιοπρέπεια μου, τρέχοντας σε κάθε σου κάλεσμα, πιστεύοντας ότι κάτι θα αλλάξει δραματικά στο μέλλον.
Να ακυρώνω οτιδήποτε έχω προγραμματίσει, μόνο και μόνο για να μην σε στεναχωρήσω, για να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις σου οποιαδήποτε ώρα και μέρα.
Σου έχω νέα λοιπόν, που πιθανόν καθόλου δεν θα σου αρέσουν. Η αληθινή αγάπη δε λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο και ήρθε η ώρα να μου αποδείξεις τί νιώθεις.
Όχι να κάθεσαι, από αδυναμία να βρεις κάποιον άλλο σύντροφο – κορόϊδο, ούτε από φόβο για τη μοναξιά.
Θέλω να είμαι η επιλογή σου και όχι η ανάγκη σου. Η επιλογή νούμερο 1 όμως και όχι η τελευταία στη λίστα. Να είμαι η προτεραιότητα σου και όχι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Διότι εάν δεν είμαι τώρα, δεν θα γίνω ποτέ.
Θέλω να είσαι μαζί μου επειδή με θέλεις, με ποθείς – καίγεσαι για μένα. Επειδή σου αρέσει η συντροφιά μου, το γέλιο μου, η συζήτηση μαζί μου, το πνεύμα μου, το σώμα μου και η ψυχή μου. Όχι να είσαι μαζί μου επειδή με λυπάσαι και με χρειάζεσαι για να εκπληρώνεις κάποιες ανάγκες σου.
Θέλω να είσαι δίπλα μου με περηφάνια και θαυμασμό, δίχως σκοπιμότητες και συμφέροντα, που θα έχουν να κάνουν με την κοινωνική ή την οικονομική σου θέση.
Θέλω να είμαι η επιλογή σου, στα εύκολα μα και στα δύσκολα. Να είμαι ο λόγος, που θα τρέξεις μέσα στη νύχτα για να με βρεις, όταν θα σε φωνάξω. Να είμαι η πρώτη καλημέρα σου και η τελευταία καληνύχτα σου.
Θέλω παρόλο που θα μπορείς να υπάρξεις χωρίς εμένα, εσύ να επιλέγεις εμένα.
Φτάνουν πια οι δικαιολογίες και η χειραγώγηση. Μπορεί να εκμεταλλεύτηκες ότι σε αγαπώ, όμως υπάρχει κάτι που είναι πάνω από την αγάπη. Λέγεται αξιοπρέπεια και δεν πρόκειται να μου την τσαλαπατήσεις άλλο.
Ήρθε η ώρα να μου αποδείξεις πραγματικά λοιπόν τί νιώθεις για μένα.
Για σήμερα και για κάθε μέρα, από δω και πέρα.
Για ένα “μαζί”, που αφορά και τις δύο πλευρές, για να μπορέσει να κρατήσει για πάντα…
