Γράφει η Ρούλα Παγιαλάκη
Να είσαι δίπλα μου, όταν σε χρειάζομαι.
Να είσαι εκεί πριν στο πω.
Να είσαι εκεί, πριν φωνάξω τ’ όνομά σου.
Να νιώθω την ανάσα σου την καυτή, πάνω από τον δεξί μου ώμο και να ξεχυλιζω από την παρουσία σου χωρίς να υπάρχεις εκεί κοντά.
Να μυρίζω το άρωμα σου στον χώρο, να είμαι σίγουρη για την παρουσία που γεννά η απουσία σου.
Να είσαι εκεί για μένα, όταν το έχω ανάγκη, αλλά και όταν όλα είναι ήρεμα και κυλάνε χαλαρά.
Να είσαι το φυλακτό που στραφταλιζει στον λαιμό μου,
να είσαι η πανοπλία που με προστατεύει, τα φτερά που με κάνουν να πετώ.
Να είσαι εκεί για μένα, πριν από μένα ,γιατί είσαι η δύναμη μου ,το λιμάνι που θα κρυφτώ.
Ο φύλακας άγγελος μου, η αγκαλιά που θα αφεθώ, το κορμί που θα κουμπωσω.
Να είσαι εκεί για μένα χωρίς να χρειαστεί να στο πώ, να είσαι εκεί να σε αισθάνομαι,να σε κοιτώ και να λέμε τα πάντα.
Να είναι τα δύο σου μάτια φάροι φωτεινοί απέναντι μου,να είναι το χέρι σου το ζεστό που θα με κρατά.
Να είσαι πάντα εκεί για μένα πριν από μένα, και ας κάνω πώς δεν το χω ανάγκη, και ας δείχνω να μην το θέλω κι ας μοιάζω πάντα δυνατή.
Να διαβάζεις τις σιωπές μου.
Να είσαι πάντα εκεί για μένα, χωρίς να χρειαστεί να στο ζητήσω ποτέ!!!
Αφιερωμένο….
