Γράφει η Κέλλυ Σεφέρου
Θα έχεις ακούσει σίγουρα κάποιους να λένε πως το «ιδανικό» στην αγάπη είναι να συνυπάρχει το να αγαπάς και να αγαπιέσαι, βουτώντας χωρίς δεύτερη σκέψη στο αμοιβαίο και ταυτόχρονο συναίσθημα. Άραγε όμως είναι αυτό το «ιδανικό»; Και αν ναί, τι ορίζεται τελικά ως «ιδανικό»;
Οι υποστηρικτές του αμοιβαίου συναισθήματος, δηλώνουν πανηγυρικά πως οτιδήποτε λιγότερο από αυτό παύει αυτομάτως και να μοιάζει με αγάπη. Κάποιοι άλλοι, αυτοί που αγάπησαν πολύ και σε αντάλλαγμα έμειναν μόνο με όσα εκείνοι έδωσαν, θα σου πούν να προτιμήσεις να αγαπιέσαι και ύστερα να αγαπάς και αυτό φυσικά υπό την προυπόθεση πως θα είσαι απόλυτα βέβαιος/η για την αγάπη των άλλων. Σύμφωνα με αυτούς, μέσα από την αγάπη που θα λάβεις, θα καταφέρεις αργά ή γρήγορα να αγαπήσεις, μαζί και τον εαυτό σου! Και οι τρίτοι και τελευταίοι;
Οι τρίτοι και τελευταίοι, εκείνοι που ίσως έχουν αγαπήσει λίγο περισσότερο και από τους δεύτερους, εκείνοι που ίσως έχουν πονέσει λίγο περισσότερο και από την απόλυτη ισορροπία των πρώτων, αν τους ρωτήσεις θα σου πούν πως επιλέγουν να αγαπούν και ύστερα να αγαπιούνται, μιάς και δοκίμασαν πολλές φορές το αντίθετο και όσες και αν το προσπάθησαν πάντα κατέληγαν στο πουθενά!
Υποστηρίζουν πως η αγάπη των άλλων ναι μεν τους δίνει ζωή αλλά η αγάπη που νιώθουν οι ίδιοι μέσα τους είναι τελικά για αυτούς και το πιο σημαντικό γιατί τους οδηγεί στο «νόημα» που πασχίζουν να βρούν και ας ξέρουν κατα βάθος πως το νόημα της αγάπης προυποθέτει απλά να συνεχίζεις αδιάκοπα να ζείς και να μαθαίνεις! Για αυτούς η αγάπη που υπάρχει μέσα τους ισοδυναμεί με το «απόλυτο», με το δικό τους προσωπικό «απόλυτο»! Και αυτό για εκείνους μοιάζει τελικά να είναι υπέραρκετό!
Εάν ανήκεις στους ρεαλιστές αυτου του κόσμου ίσως να αναρωτίεσαι σε αυτό το σημείο σε ποιο νόημα αξίζει τελικά να πιστεύεις αναφορικά με την αγάπη. Σε ποιά πληρότητα και εν τέλει σε ποιά ιδανικά, αφού όλα έχουν μετατραπεί σε εφήμερα και εμείς ακόμα πιο βιαστικοί στον ερχομό και λίγο αργότερα στην απουσία της αγάπης!
Δεν υπάρχουν ιδανικά, παρά μόνο κάποια κενά! Κάποια κενά τα οποία μέσα στο μυαλό μας αδιάκοπα κόβουν βόλτες και η συνταγή της αγάπης είναι να γεμίζουν αυτά τα μικρά κενά με το να αγαπάμε! Αυτός είναι και ο αυτοσκοπός των τρίτων και τελευταίων! Να αγαπούν! Να αγαπούν και λίγο αργότερα να επιθυμούν να αγαπηθούν! Δίχως φόβο, δίχως ανασφάλεια, δίχως ανησυχία για το τι πρόκειται να ακολουθήσει! Τρέφονται απο το προσωπικό τους συναίσθημα και δεν δειλιάζουν να το εκφράσουν ανοιχτά! Αυτοι οι άνθρωποι αξίζει πραγματικά να μιλούν για αγάπη! Αξίζει να λάβουν και όλη την αγάπη του κόσμου αν χρειαστεί σε αντάλλαγμα! Γιατί αυτοί οι θαρραλέοι άνθρωποι φροντίζουν η αγάπη να μένει πάντα ζωντανή και όχι απλά να βρίσκει τρόπο να υπάρχει!
Εσύ σε ποιούς επιθυμείς να ανήκεις και με ποιόν τρόπο αποδέχεσαι να λαμβάνεις την αγάπη; Όποια και αν είναι η δική σου αντίληψη, ότι και αν αναζητά η καρδιά σου, να θυμάσαι πως δεν υπάρχει σωστή ή λάθος απάντηση! ‘Αν ανήκεις στους πρώτους η συνταγή της αγάπης χρειάζεται ακρίβεια. ‘Αν ανήκεις στους δεύτερους ίσως να χρειαστεί να προσπαθήσεις αρκετά για να επιτύχει η συνταγή σου και αν ανήκεις στους τρίτους και τελευταίους, τότε μάλλον γνωρίζεις ήδη πως η αγάπη ξεκινάει πάντα και τελειώνει με εσένα, για αυτό και δεν χρειάζεσαι οδηγίες, παρα μόνο όλη σου την καρδιά και απεριόριστο αληθινό συναίσθημα!
Με όποια αντίληψη και αν ταυτίζεσαι, φρόντισε να αγαπάς οτιδήποτε και οποιονδήποτε καταφέρνει να αγγίζει το δικό σου προσωπικό «νόημα» και ύστερα να ξέρεις πως δεν θα αργήσεις να αγαπηθείς, όχι όμως με μετριότητα αλλά με ένταση! Να αγαπάς και ύστερα θα έρθει και η πολυπόθητη ισορροπία, όχι όμως μια δεδομένη και βαρετή κατάσταση, αλλά μια έλξη που δίχως φόβο θα καταφέρει να σε οδηγήσει ένα βήμα πιο κοντά στην πραγματική έννοια της αγάπης!
Όταν και μόνο όταν καταφέρεις να αγαπήσεις ολοκληρωτικά, ξεκινώντας απο τον εαυτό σου, τότε και μόνο τότε θα εμφανιστούν και όλες οι απαντήσεις που αναζητάς! Και να θυμάσαι πως η αγάπη δεν είναι τίποτα λιγότερο απο τα πάντα! Γιατί η αγάπη ξεκινάει απο εσένα και καταλήγει πάντα εκεί!