Γράφει η Demi
Λέξεις, προτάσεις, που άλλοτε τις γράφουμε και άλλοτε τις ξεστομίζουμε και γίνονται η αφορμή για αναύλωτο πόνο.
Έχουν τόσο μεγάλη επιρροή και δυναμική που μπορούν να σε τσακίσουν ψυχικά. Αλλά έχουν και την δύναμη να φέρουν πιο κοντά τους ανθρώπους να μπορέσουν να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον και εν τέλει να μπορέσουν να λειτουργήσουν σαν βάλσαμο στη ψυχή. Έχουν την δύναμη να γιατρέψουν, να μαλακώσουν και να βοηθήσουν για την προσωπική μας ανάπτυξη.
Η επιλογή των λέξεων μας λοιπόν είναι δική μας ευθύνη. Η επιλογή του να μεταφέρουμε χαρά, ανησυχία, η θλίψη σε έναν άνθρωπο ξεκινάει από την διάθεση μας και την πρόθεση που έχουμε για να τις χρησιμοποιήσουμε.
Εξαρτάται στην κάθε περίσταση το συναισθηματικό υπόβαθρο και η εμπειρία που εξελίσσεται στη ζωή μας και μας αναγκάζει κάποιες φορές να γράψουμε σε ένα απλό μήνυμα η να πούμε κατ’ ιδίαν στους παραλήπτες μας όλα εκείνα που έχουμε στο μυαλό μας και θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί τους. Έχουν τεράστια επιρροή. Μεγάλη.
Και θέλει σύνεση και φιλτράρισμα σωστό και υπεύθυνο. Δεν έχουμε το δικαίωμα να πληγώνουμε όποτε μας καπνίσει τον άλλον. Δεν έχουμε δικαίωμα να χρησιμοποιούμε λέξεις και προτάσεις με την καλά κρυμμένη μας χειριστικότητα. Είναι απάνθρωπο να μην ζυγίζουμε καλά τις λέξεις που ξεστομίζουμε και γράφουμε και δεν υπολογίζουμε το ψυχικό κόστος του παραλήπτη μας. Πολλές φορές με τον μανδύα του καλοθελητή κι όλας. Να τις χρησιμοποιείτε με σύνεση και να έχετε εν συναίσθηση αν ο στόχος δεν είναι να πληγώσεις.
Να τις χρησιμοποιείτε προσεκτικά και με συναίνεση όταν ο στόχος είναι η αυτοβελτίωση και η πρόοδος του άλλου. Να αφουγκράζεστε τα συναισθήματα σας και να αναρωτιέστε που και που αν με αυτά που γράφετε και λέτε στον διπλανό σας προκαλούν, προσβάλλουν, με τόσο αδιακρισία και θράσος.
Να αναρωτιέστε αν αυτά που ξεστομίζετε με λέξεις κάθε φορά, ποια απ’ όλα καθρεφτίζουν την δική σας ψυχική κατάσταση και εν τέλη γίνονται οι άλλοι τα θύματα των εκάστοτε ορέξεων σας. Να είσαι άνθρωπος με τον χειρισμό των λέξεων σου και να φροντίζεις να διαλέγεις προσεκτικά αυτά που λες και γράφεις.
Ιδιαίτερα όταν απευθύνεσαι σε παιδιά, όταν απευθύνεσαι σε ανθρώπους που έχουν να αντιμετωπίσουν τον δικό τους προσωπικό Γολγοθά, πόσο μάλλον αν έχουν να αντιμετωπίσουν και κάποια είδους ψυχική ασθένεια. Όταν τις χρησιμοποιείς για να ελέγξεις και να χειριστείς τους άλλους, είναι και αυτό ένα είδος κακοποίησης.
Και στην κακοποίηση πάσης φύσεως λέμε ΟΧΙ ! Βάζουμε όρια, βάζουμε τέλος! Προστατευόμαστε και διακόπτουμε την γεννήτρια των αρνητικών επιρροών μας. Δεν είναι εύκολο όταν ο άνθρωπος είναι του κοντινού μας περιβάλλοντος, πόσο μάλλον όταν υπάρχει μέσα μας αγάπη και θέλουμε να οριοθετήσουμε τον άλλον.
Αλλά οφείλουμε να μας προστατέψουμε, να πάρουμε τα μέτρα μας για να μπορέσουμε να καταφέρουμε να μην είμαστε οι αποδέκτες της χολής των άλλων. Αν είσαι ο Θύτης αναθεώρησε και άλλαξε, αν είσαι το θύμα προστατέψου.
