Γράφει η Φύλλις Γκούστη
Κι αν φορτώθηκες πολλά, κι αν η εκτίμηση τους πέφτει ακριβή, κι αν ο αυτοσεβασμός σου αρχίζει να χτυπάει κόκκινα..
Όσο κι αν αγαπάς, όσο κι αν λυπάσαι, όσο κι αν φοβάσαι..
Μάθε τον δρόμο σου να παίρνεις και εσένα να διαλέγεις.
Μάθε να σε έχεις -ταπεινά- σε προτεραιότητα, αλλιώς ποτέ κανείς άλλος δεν θα σ’έχει.
Μάθε σαν παλτό που γυρίζει γύρω σου καθώς κλείνει, έτσι να σε προστατεύεις και να σε παίρνεις μακριά από εκεί που θεωρείσαι δεδομένος.
Από εκεί που μπερδεύουν την καλοσύνη σου με ηλιθιότητα.
Από εκεί που μπερδεύουν την ανεκτικότητά σου με αδυναμία.
Από εκείνους που μπερδεύουν την οικειοθελή αγάπη σου με υποχρέωση να τους αγαπάς.
Πάρε μάτια μου τα μάτια σου από εκεί που δεν λάμπει η ψυχή σου πια.
Από εκεί που δεν φωτίζεσαι, μα μόνο, μάταια ακόμα, φωτίζεις εσύ.
Κι αν υπάρχει κάποιος που αδικείς στην διαδικασία, σίγουρος να’σαι, θα μιλήσει.
Θα φωνάξει, θα σε διεκδικήσει.
Αν πάλι δεν το κάνει, πάλι τυχερός λογάσαι.
Γιατί μόλις σε γλύτωσες από χρόνων περιπέτεια, κακή για την ψυχολογία και την υγεία σου.
Γιατί αυτός που ξέρει τί είσαι, βλέπει τί είσαι, εκτιμά την αξία σου και πίστεψέ με, δεν θα ρισκάρει να σε χάσει.
Θα μετακινηθεί ο ίδιος, για να μην σε χάσει.
Μπροστά λοιπόν χωρίς αμφιβολίες
Εκεί πας!
Κι ό,τι είναι να’ρθει θε να’ρθει.
Κι ό,τι είναι να σωθεί θε να σωθεί.