Γράφει η Δέσποινα Χατζάκη
Χαίρομαι για σένα φίλε μου!
Μα πόσο ερωτευμένος είσαι πια!
Δεν κρύβεται αυτό σου λέω.
Κοιτάζεις ώρες τους τοίχους ενός άδειου δωματίου και χαμογελάς. Χαμόγελο που συναντάει τα αυτιά σου. Βλέπεις παντού το πρόσωπό της.
Η ενέργειά σου, το κέφι σου και η αισιοδοξία σου είναι στο ζενίθ.
Δε φοβάσαι τον θάνατο, λες, μόνο για έναν λόγο τον αρνείσαι. Επειδή δε θα τη βλέπεις.
Πόση υπερβολή! Ωραία υπερβολή!
Περπατάς στους δρόμους και θες να μιλήσεις σε όλους για την αγάπη σου. Όμως μην κάνεις τον κόπο φίλε μου, γιατί είναι γραμμένο στο πρόσωπό σου που λάμπει. Ακόμα και οι τυφλοί το βλέπουν. Υπερβολές το ξέρω. Όμως αυτό είναι ο έρωτας. Ο ωραίος έρωτας που σε ξαναγεννάει.
Πλημμυρίζεις από αγάπη και τη μοιράζεις γύρω σου. Χαιρετάς όλο τον κόσμο.
Ψυχή και σώμα στα καλύτερά τους.
Ζήσε το, λοιπόν, και μη σκεφτείς το αύριο, την ηλικία, τα “πως”, τα ” ίσως” και τα “αν”.
Θείο δώρο ο έρωτας, σου λέω.
Σεβάσου τον και θα σε σεβαστεί.
Να του χαριστείς απλόχερα και θα σου χαριστεί κι αυτός.
Είσαι στον παράδεισό σου!
