Γράφει η Φανή Τασιοπούλου
Καλά λες, ας μην ταξιδέψουμε. Πού να τρέχουμε τώρα. Να ψάχνουμε διαμονή, κι αν εκεί κάνει άσχημο καιρό να παιδευόμαστε, άσε που δεν θα ξέρουμε και τη γλώσσα να συνεννοηθούμε, είναι και το φαγητό, σιγά μην έχουν εκεί τόσο νόστιμα σαν τα δικά μας. Σκέτη ταλαιπωρία, έχεις δίκιο, άστο! Ας μείνουμε εδώ, άλλωστε τι έχει το μέρος μας; Mια χαρά είναι!
Ωραιότατο, με το πρασινάκι του, τους γείτονες που θα πούμε μια καλημέρα, το φαγάκι όπως το θέλουμε εμείς, η θαλπωρή του σπιτιού μας, και οι φίλοι μας που τους βλέπουμε ανα πάσα στιγμή.
Πάντα μα πάντα με παραξένευαν οι άνθρωποι που δεν θέλουν να ταξιδεύουν. Και δεν εννοώ αναγκαστικά σε κάποια άλλη χώρα, αρνούνται να πάνε και μια μικρή εκδρομή στη διπλανή πόλη, προτιμούν να κάθονται σπίτι και πάλι σπίτι-σπιτάκι. Πώς γίνεται;
Ένας λόγος που ήρθαμε στη ζωή δεν είναι κι αυτός; Να γνωρίσουμε τον κόσμο; Όσο και όπως μπορεί ο καθένας. Το δέχομαι ότι δεν έχουν όλοι τα ίδια θέλω αλλά αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να μην είσαι περίεργος!
Όσο ταξιδεύεις τόσο πιο πολλές εμπειρίες αποκτάς, νέες εικόνες, νέες συζητήσεις και η άποψη σου γίνεται πιο σφαιρική για το οτιδήποτε, αφού το να γνωρίζεις διαφορετικούς τρόπους σκέψης σου δίνει αυτήν τη μαγική ωρίμανση.
Ένα ταξίδι σε κάνει και ξεβολεύεσαι σαφώς, για να ανακαλύψεις εκείνο το άλλο κομμάτι του εαυτού σου, το πιο ευχάριστο, το πιο αυθόρμητο, αναπόφευκτα γίνεσαι πιο κοινωνικός αφού όπου πας θα μιλήσεις με κάποιον ντόπιο, κάποιους θα τους κάνεις και φίλους σου -αλήθεια! γεύεσαι νέες κουζίνες, ερμηνεύεις τη διαφορετικότητα του κάθε τόπου και την μοναδικότητά του και εν τέλει καταλήγεις εν μέσω αυτών και τελείως αβίαστα να αποδέχεσαι πως τελικά δεν διαφέρουμε από κανέναν άλλον άνθρωπο στον κόσμο, όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα, όνειρα, θέληση για ζωή.
Η διαφορά έγκειται στις ευκαιρίες, δυστυχώς. Και κάπου εκεί με αυτήν την ανακάλυψη μέσα σου αρχίζει και ξεθωριάζει αυτό το ξενοφοβικό και ρατσιστικό που έχουμε λίγο-πολύ μέσα μας για κάποιους. Πες μου, όμως, δεν είναι υπέροχο να εξελίσσεσαι σε ένα καλύτερο ον? Καλύτερο για σένα πρώτα, όχι για τους άλλους.
Δεν πρέπει να πας απαραίτητα σε ένα μέρος πιο όμορφο από το δικό σου, άλλωστε αυτό είναι κάτι πολύ υποκειμενικό, αλλά και πάλι αυτή είναι η λάθος ερώτηση. Η σωστή είναι αν είσαι διατεθειμένος όπου πας να έχεις ανοιχτά μυαλό και καρδιά για να καλωσορίσεις ό,τι συναντήσεις μέσα σου, να τα επεξεργαστείς και να βγεις σοφότερος από αυτό το δώρο που κάνεις στον ευατό σου και λέγεται ”ταξίδι”.
Θα υπάρξουν και μέρη που θα επισκεφτείς και δεν θα σου αρέσουν, και αυτό υγιές είναι αλλά σίγουρα δεν είναι χάσμο χρόνου.
Τα ταξίδια δεν είναι μόνο απλά φωτογραφίες και δυο νέα τοπία, αν τα αξιοποιήσεις σωστά είναι η καλύτερη επένδυση που μπορείς (και που οφείλεις θα πω εγώ) να κάνεις στον εαυτό σου. Δεν είναι τυχαίο που όσοι τα αγαπάμε μετράμε τις μέρες για να αποχαιρετήσουμε αυτόν τον ιό και να κάνουμε ένα, στη φύση, σε άλλη πόλη, σε άλλη χώρα. Να σου πω το δικό μου;
Tον Όλυμπο έχω βάλει στο μάτι και μετά την Ρώμη! Mακάρι να με έβλεπες τώρα να καταλάβαινες από την φάτσα μου το πόσο ανυπομονώ!
Λοιπόν, εσύ έφτιαξες βαλίτσα ή όχι ακόμα; Ο εαυτός σου ρωτάει, όχι εγώ!
Join the discussion