Οι άνθρωποι είναι η περιουσία της ζωής μας!

Γράφει η Λίνα Παυλοπούλου 

Η ηλικία λένε πως είναι ένα νούμερο, όχι όμως οι άνθρωποι! Οι άνθρωποι είναι η περιουσία της ζωής μας, όλοι τους, είτε έχουν φύγει από κοντά μας, είτε έχουν μείνει. Περιουσία που περικλύει μέσα της την ουσία της ζωής! Δίχως αυτή είμαστε φτωχοί, ορφανοί και δίχως νόημα.

Στα χρόνια μας οφείλουμε να δίνουμε νόημα και όχι απλά να τα προσπερνάμε μένοντας στην επιφάνεια γιατί έτσι προσπερνάμε τον ίδιο μας τον εαυτό.

Και ο εαυτός μας είναι πολύτιμος, το εσωτερικό μας λαμπερό πετράδι, η ψυχή μας που μας οδηγεί αρκεί εμείς να την ακολουθούμε.

Ωριμότητα είναι όταν έχεις μάθει να φροντίζεις αυτόν τον εσωτερικό εαυτό για να μπορείς υγιώς να φροντίζεις και τους άλλους.

Είναι ευλογία να μεγαλώνεις ωριμάζοντας και ευγνωμονώντας για όλα τα δώρα που σου έδωσε η ζωή.

Ολα τα δώρα που σε έφεραν εδώ στο σήμερα. Ολη τη διαδρομή που την έκαναν πλούσια οι άνθρωποι με ότι έφεραν στα χέρια τους και στην καρδιά τους ακόμα κι εκείνοι που μας δυσκόλεψαν ή τους δυσκολέψαμε.

Ειδικά εκεί, αν το θελήσαμε, υψώσαμε μερικά εκατοστά ακόμα το ύψος της καρδιάς μας!

Οι ματαιώσεις, ο πόνος, οι απώλειες, η θλίψη, η χαρά, η ευγνωμοσύνη, η ευχαριστία, η θαλπωρή, η εσωτερική ηρεμία, η απόλαυση των στιγμών είναι μέρος της διαδρομής μας.

Μιας μοναδικής ευλογημένης διαδρομής που μας κάνει ξεχωριστούς σε όλο το σύμπαν!

Νιώθουμε πολλές φορές μόνοι μας, μα είμαστε τελικά;

Είμαστε εμείς και οι άλλοι ή είμαστε όλοι μαζί που βοηθάμε ο ένας τον άλλο, ο καθένας με τον δικό του τρόπο στην ωρίμανση της ψυχής μας;

Γερνάμε ή ωριμάζουμε;

Μεγαλώνουμε προχωρώντας μπροστά ή παλιμπαιδίζουμε αρνούμενοι την αποδοχή της ενηλικίωσής μας;

Γοητευτικοί άνθρωποι είναι εκείνοι που μεγαλώνουν σεβόμενοι την ηλικία τους, διατηρούν την παιδικότητά τους, εκείνο το αγνό, καθαρό κομμάτι που μας διατηρεί νέους και προχωράνε στη ζωή με σοφία.

Γιατί τι άλλο εκτός από σοφία μπορεί να είναι το ωφέλιμο μάθημα που δίνει ο χρόνος περνώντας από πάνω μας;

Η αληθινή ηλικία καθρεπτίζεται στα μάτια του ανθρώπου, στα ανοιχτά του χέρια που αγκαλιάζει καρδιακά τον κόσμο, στην τρυφερή κουβέντα που θα πει, στην γλυκιά ματιά, στο χάδι που θα δώσει, στην αγάπη και στην ομορφιά που θα μοιράσει και θα μοιραστεί!

Ο άνθρωπος γερνά μόνο όταν επιλέξει να χάσει την επαφή με τη δροσιά της ψυχής του, όταν ξεχάσει τον προορισμό του, όταν δεν έχει στόχο, όταν ξεχνά τα όνειρά του, όταν δεν συγχωρεί, όταν δεν ευγνωμονεί, όταν μένει στην επιφάνεια και όχι στην ουσία.

Ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ενωμένος με τον άνθρωπο και το Θεό του.

Εκεί ωριμάζει, εμπνέεται, επιλέγει μόνος του, αποφασίζει το δρόμο του και ακολουθεί την εσωτερική του φωνή.

Και αυτή δεν κάνει ποτέ λάθος, αρκεί να φροντίζει να είναι συνδεδεμένος με την καθαρή πηγή εντός του για να παίρνει αποφάσεις ζωής με καθαρό νου, φώτιση και διαύγεια πνεύματος.

Μισός αιώνας ζωής γεμάτος πλούτο!

Αφετηρία εμπειρίας και έμπνευσης για τα επόμενα χρόνια που έρχονται!

Εύχομαι να δίνουμε νόημα στις στιγμές μας, στις στιγμές που περνάνε στην αιωνιότητα, ειδικά σήμερα που χρειάζεται ακόμα μεγαλύτερος αγώνας για να παραμείνουμε Ανθρωποι!