Γράφει η Άντζελα Καμπέρου
– Παιδί μου, οι άνθρωποι δεν είναι πάντα αυτό που δείχνουν.
– Τι εννοείς ρε μπαμπά;
– Κοίτα το χέρι σου, είναι το ίδιο το πάνω μέρος με το κάτω;
– Όχι, αλλά που θες να καταλήξεις;
– Ο κάθε άνθρωπος έχει δύο όψεις, αυτή που σου δείχνει και την άλλη που σου κρατάει κρυφή. Εσύ πάντα να προσπαθείς να βλέπεις και τις δύο και όχι μόνο κείνη που σου δείχνει.
– Ναι εντάξει, δεν διαφωνώ, αλλά μην το κάνεις καχύποπτο το παιδί, μωρέ. Άκου αγάπη μου, εσύ να βλέπεις το καλό στους ανθρώπους, εκτός κι αν σου δείξουν ότι δεν θα έπρεπε.
– Τι σημαίνει πάλι αυτό, ρε μαμά;
– Αυτό σημαίνει αγάπη μου, να μην υποθέτεις πάντα τα χειρότερα για τον άνθρωπο που έχεις απέναντι σου, μην πηγαίνεις με αρνητική διάθεση να τον αντικρίσεις. Ίσως, να είναι καλός άνθρωπος και να τον διώξεις από κοντά σου.
Μαμά, μπαμπά, πολύτιμα τα μαθήματά σας. Πολύτιμα, γιατί δεν σκέφτηκα ποτέ μονοδιάστατα. Δεν σκέφτηκα ποτέ μόνο καχύποπτα ή μόνο αθώα. Μπαμπά, μαμά, αρκετοί ήταν οι άνθρωποι που πέρασαν από την ζωή μου μέχρι τώρα και δεν έμειναν, είτε από επιλογή δική τους είτε από δική μου. Άλλοι μπαμπά μου, έδειξαν εκείνο το πρόσωπο που μου έλεγες πως συνήθως κρύβουν και το έδειξαν απροκάλυπτα με καμάρι και περηφάνια. Άλλοι το έκρυψαν όπως καλά είχες προβλέψει, μα αργά ή γρήγορα αποκαλύφθηκαν.
Άλλοι γλυκιά μου μαμά, ήταν ζάχαρη στο στόμα μου και μου έδωσαν μόνο χαρές και έμειναν και άντεξαν. Άλλοι στάθηκαν βράχοι στα δύσκολα μα κάποια στιγμή ράγισαν και έφυγαν. Και άλλους τους έδιωξα εγώ, γιατί μου έδωσαν εκείνον τον λόγο που είχες πει να περιμένω να μου δώσουν, προτού γίνω καχύποπτη.
Μαμά, μπαμπά, με μάθατε πως η ζωή δεν είναι μονοδιάστατη, πως δεν έχει μόνο καλούς ή κακούς ανθρώπους, Πως δεν μπορείς να βλέπεις τα πράγματα μόνο όπως φαίνονται ή όπως θα ήθελες να είναι. Μπαμπά, μαμά, ίσως κάνατε κάποια λάθη στην πορεία, γιατί η διαμόρφωση ενός ανθρώπου δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης, μα όσα μου μάθατε, είτε με τα σωστά είτε με τα λάθη σας, με έκαναν εκείνη που είμαι σήμερα.
Μαμά, μπαμπά ή μπαμπά, μαμά, δεν έχει σημασία η σειρά, σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ για εκείνες τις ατελείωτες συζητήσεις κάτι καλοκαιρινά βράδια στο μπαλκόνι και για εκείνους τους επικούς καυγάδες τις στιγμές που διαφωνούσαμε θεμελιωδώς στις απόψεις μας για την ζωή. Σας ευχαριστώ που ποτέ δεν μου στερήσατε το δικαίωμα της άποψής μου και της έκφρασης αυτής και που πάντα με συμπεριλαμβάνατε στις συζητήσεις σας ακόμα κι αν δεν ήμουν έτοιμη να τις ακούσω. Σας ευχαριστώ για τα μαθήματα ζωής που έχω πάρει από εσάς μέχρι τώρα και για όσα ακόμα έχετε να μου δώσετε!
