Γράφει η Ελεονόρα Κοκκίνη
Με τη μοναξιά σου έχετε μια σχέση μίσους και αγάπης. Έρωτα και απέχθειας. Τη θέλεις, τη χρειάζεσαι και παράλληλα τη διώχνεις μακριά σου. Ναι, τη λες και αρρωστημένη σχέση. Για την ακρίβεια σου κολλάει περισσότερο το «άλλη μια» αρρωστημένη σχέση. Ποτέ δεν την άντεχες και μόλις την έχανες γινόσουν αγρίμι σε κλουβί και τρελαινόσουν.
Αποζητάς τις νέες γνωριμίες που έχουν κάτι να σου δώσουν, κάτι να σου προσφέρουν, το οποίο θα σε απογειώσει σαν ύπαρξη. Από φλερτ μέχρι σεξ και από γοητεία μέχρι σχέση. Σου αρέσει να περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους που σου τραβάνε το ενδιαφέρον και την ίδια στιγμή σου δίνουν ζηλευτή προσοχή και οι ίδιοι. Τη θέλεις την προσοχή, σ’ αρέσει να τραβάς τα βλέμματα επάνω σου και πιστεύεις πως όσο περισσότερα βλέμματα τόσο το καλύτερο.
Ανοίγεις και παίζεις σε πολλά ταμπλό χωρίς να δίνεις υποσχέσεις και με θράσος απαιτείς τα πάντα. Θα λάβεις πολλά. Αλλά όχι τα πάντα. Και εκεί έρχεται η στιγμή που στρέφεις αλλού την προσοχή σου και ψάχνεις μανιωδώς να καλύψεις την κενή θέση της «συλλογής» σου που μόλις άνοιξε.
Από κάθε γνωριμία σου κάτι σου λείπει. Κάτι απουσιάζει και δεν σε κρατάει προσηλωμένο σ’ αυτή. Υπάρχουν φορές που απουσιάζουν πολλά απ’ όσα θες και ζητάς. Λαχταράς να δεις την επιθυμία στα μάτια του άλλου, τη φροντίδα και το ουσιαστικό ενδιαφέρον. Μόλις αντιλαμβάνεσαι ότι λείπει κάποιο από αυτά γίνεσαι καπνός. Δε δίνεις ευκαιρίες. Έδωσες πολλές και κουράστηκες. Ξεγράφεις τόσο εύκολα ανθρώπους από τη ζωή σου όσο εύκολα τους βάζεις. Που και αυτό το «εύκολα» σχετικό είναι, μιας και ο καθείς περνάει από κόσκινο.
Γεμίζεις τις μέρες και τις νύχτες σου με συζητήσεις κάθετες και οριζόντιες σκεπτόμενος μόνο τον εαυτό σου. Πώς θα νιώσει καλά μόνο εκείνος. Εγωιστικό, το ξέρεις. Αλλά δε σε νοιάζει. Η εμπειρία σου αυτό προστάζει. Να είσαι εσύ καλά, να περνάς εσύ καλά και οι άλλοι είναι άξιοι της μοίρας τους και των επιλογών τους.
Η αλήθεια είναι όμως κάπου πολύ βαθιά κρυμμένη. Δεν είσαι τόσο εγωκεντρικός όσο θέλεις να δείχνεις. Είσαι περισσότερο φοβισμένος και πληγωμένος. Η κούραση κυριαρχεί στην ύπαρξή σου και σ’ έχει κάνει σκληρό και απότομο με τους άλλους. Έχεις κλειδώσει τα αισθήματα σου, τα έχεις καταχωνιάσει και τα έχεις ξεχάσει και είσαι πεπεισμένος ότι το ίδιο συμβαίνει εν μέρει και με τους άλλους.
Θεωρείς πως δεν έχουν αισθήματα, δεν έχουν ψυχή να δώσουν και είναι αυτός ο λόγος που έχεις εξαλείψει τις ευκαιρίες από το καρνέ σου. Δε δίνεις τίποτα μέχρι να πάρεις τα πάντα. Αλλά εξήγησέ μου λίγο. Πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Πώς θέλεις να σου δοθεί ολοκληρωτικά ο άλλος αν εσύ είσαι μια παγωμένη σφίγγα; Ό,τι δίνεις παίρνεις. Αυτό δε σου το μάθανε οι εμπειρίες σου;
Αν η αύρα που εκπέμπεις στους άλλους είναι τόσο αρνητική πώς περιμένεις να δούνε και ν’ ανακαλύψουν την υπέροχη πλευρά που κρύβεις; Γιατί υπάρχει κι αυτή η πλευρά σου. Εσύ το ξέρεις πολύ καλά, αλλά πρέπει να επιτρέψεις και στους άλλους να την ανακαλύψουν και να έχουν έστω μια υποψία ότι υπάρχει κάτι όμορφο κρυμμένο μέσα σου. Μην είσαι της υπερβολής. Αποκάλυψε σιγά-σιγά και σταθερά όσα έχεις κρυμμένα και ξεχασμένα. Συνειδητοποίησε πως μπορεί να μην υπάρχει σωστό και λάθος στις σχέσεις, αλλά ο δρόμος που ακολουθείς είναι μακρυά από την πληρότητα.
Αν δεν επιτρέψεις στην ψυχή σου ν’ αφεθεί, όσο γεμάτη είναι η αγκαλιά σου τη νύχτα, τόσο άδεια θα είναι το πρωί.
