Ούτε κομπάρσος, ούτε ζητιάνα δεν υπήρξα ποτέ για τον έρωτα!

Γράφει η Νατάσσα Σπύρου

Μην κάνεις βήμα, μην πλησιάζεις και άλλο. Δεν αντέχω την βαριά σκιά σου πάνω μου. Δεν αντέχω το χαμηλομενο βλέμμα σου. Στάσου μακριά μου σε απόσταση ασφαλείας. Μην μου ζητάς να σε λυπηθώ, καλύτερα να μισώ για ότι έκανες. Από τον έρωτα στο μίσος ένα τσιγάρο δρόμος μα στην δική μας περίπτωση ένα ψέμα που ήρθε να ολοκληρώσει όλα τα υπόλοιπα.
Δεν θα σου πω πως δεν είχα καταλάβει, απλά ήλπιζα πως ίσως κάνω λάθος. Το ένστικτο όμως όπως πολύ σωστά λένε είναι αλάνθαστο.
Και τώρα τι ζητάς ακριβώς από μένα; Να συγχωρήσω τα ψέματα σου; Να σου δώσω άφεση αμαρτιών; Να τα διαγράψω για ακόμα μια φορά βοηθώντας σε στον ύψιστο σκοπό σου; Αλήθεια ποιος είναι ο σκοπός σου τελικά; Να καταστρέφεις ανθρώπους; Να τους διαλύεις την ψυχή και να μεταφέρεις τις ευθύνες για τα δικά σου λάθη σε εκείνους;
Δεν έχεις ούτε το θάρρος να ζητήσεις μια συγγνώμη παρά ζητάς κατανόηση. Δεν θα σου πω λοιπόν τα τετριμμένα, τα γνωστά λόγια που λέμε σε αυτές τις περιπτώσεις. Θα σου πω απλά να μείνεις εκεί που διάλεξες, εκεί που μέσα σε ένα βρώμικο περιβάλλον νιώθεις βασιλιάς. Μέσα στη βρώμα εγώ δεν κολυμπάω. Το να μείνεις εκεί θα είναι η μεγαλύτερη σου τιμωρία και όσο και να το αποφεύγεις στο τέλος αυτή θα είναι η κατάληξη σου. Ο όμοιος στον όμοιο καλέ μου και κοίτα να απολαύσεις την διαμονή σου στην κόλαση.
Μείνε εκεί που είσαι, και ανέλαβε για μια φορά στην ζωή σου την ευθύνη των πράξεών σου. Ήσουν πολύ λίγος για το δικό μου πολύ και είσαι πολύς για το δικό της λίγο. Γιατί υπάρχουν γυναίκες και γυναικούλες, άντρες και αντράκια που δεν φορούν παντελόνια. Ταιριάζετε λοιπόν, είστε φτιαγμένοι από την ίδια πάστα.
Η ζωή δεν συγχωρεί τα λάθη και μάλιστα τα επαναλαμβανόμενα, και εσύ δυστυχώς δεν πήρες το μάθημα σου. Όμως πιστεύω πως αυτό σου αξίζει. Μια ζητιάνα της αγάπης και όχι μόνο.
Μη σηκώνεις το βλέμμα, δεν χρειάζεται. Ό,τι είχα να πω το είπα. Κομπάρσος στην παράσταση σου δεν θέλω να είμαι, ούτε δεύτερος ρόλος. Εγώ φίλε μου δεν ζητιανεύω ψίχουλα αγάπης. Και αν δεν το είχες καταλάβει τώρα ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να το νιώσεις. Εγώ δεν θα σηκώσω θύελλες. Είμαι η θύελλα!