Ο έρωτας στον καιρό των social media..

Γράφει η Νεφέλη Λαπουρίδου

Είναι πιο δύσκολο από αυτό που είχα φανταστεί, από αυτά που άκουγα και από αυτά που είχα λίγο βιώσει.

Αν έλεγες σε έναν άνθρωπο πριν από λίγα χρόνια ότι ερωτεύτηκες κάποιον με τον οποίο συνομιλείς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, το πιο πιθανό είναι να σε περνούσε για τρελό ή για κάποιον που δεν ξέρει την ακριβή σημασία του έρωτα.

Νιώθοντάς τον κατάλαβα ότι είναι φυσικά αδύνατο όλη η «τελετουργία» του έρωτα να γίνει διαδικτυακά. Είναι κρίμα να χαθούν όλα εκείνα τα συναισθήματα που μερικοί παλεύουν να νιώσουν με τον άνθρωπο τους και εσύ να τα κρύβεις μέσα από μια οθόνη. Τι σόι έρωτας θα είναι αν δεν δεις τον άλλον την ώρα που θα σου λέει εκείνα τα γλυκόλογα που τώρα καιρό αδημονούσες να ακούσεις; Αν δεν νιώσεις τον άλλον; Αν τουλάχιστον δεν μοιραστείς αυτά τα συναισθήματα.

Έχει ειπωθεί και έχει γραφτεί εκατομμύρια φορές ότι ο έρωτας είναι το καλύτερο συναισθήματα στον κόσμο και πως αξίζει στον καθένα να το βιώσει. Γιατί τότε εσύ να μην θες να έρθει η σειρά σου; Ναι, η οθόνη θα σε βγάλει πολλές φορές από τη δύσκολη θέση και θα σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια, αλλά για πόσο;

Πρέπει να καταλάβεις τον άλλον, να ξέρεις τι εννοεί, πως το εννοεί, ποτέ είναι χαρούμενος, ποτέ στενοχωρημένος. Τα μηνύματα είναι απλά λέξεις, χωρίς συναισθήματα. Ακόμη και τα emoji είναι η έσχατη λύση. Τι σημασία έχει μια καρδούλα στο μήνυμα όταν δεν μπορώ να ακούσω την φράση «σ’αγαπώ» από σένα;

Τα social media αποδείχθηκαν πως έχουν αρκετά οφέλη αλλά στο κομμάτι της επικοινωνίας και για δύο ερωτευμένους ανθρώπους, είναι προτιμότερο να θυμηθούμε τα παλιά χρόνια. Το πώς έπρατταν οι ερωτευμένοι. Τις ολιγόλεπτες βόλτες ανάμεσα στο διάλειμμα από τη δουλειά ή το πανεπιστήμιο, τις μικρές αποδράσεις, μια γλυκιά χειρονομία ή κάτι το απρογραμμάτιστο.

Για κάποιους μπορεί να φαίνονται ανούσια αλλά για τον ερωτευμένο είναι 10 λεπτά παραπάνω με τον άνθρωπο μου.