Γράφει ο “Ανώνυμος”
Κλείσε τα μάτια, άνοιξε τα ξανά και δες γύρω σου.
Είναι σκοτάδι, κατακαλόκαιρο, τα πόδια μας ξυπόλυτα πατάνε στην άμμο.
Σ’ έχω σφιχτά αγκαλιά κι εσύ εμένα. Μας λούζει μόνο το φως απ την αυγουστιάτικη πανσέληνο. Είμαστε αγκαλιά σφιχτή, οι καρδιές μας χτυπάνε δυνατά. Ακούγονται στην ησυχία, μπαίνει μουσική “you look beautiful tonight”, σε σφίγγω επάνω μου και ξεκινάμε δειλά δειλά να κουνιόμαστε στο ρυθμό. Χορεύουμε, χανόμαστε και οι σκιές μας είναι ένα στο φως του φεγγαριού. Φοράμε τα μαγιό μας μόνο. Εσύ κι ένα άσπρο παρεό που σου πήρα το πρωί..
Καθώς χορεύουμε σου ψιθυρίζω, κοίτα γύρω σου. Νομίζω έχουμε παρέα. Δε θες να σταματήσεις, είσαι ακόμη με κλειστά μάτια πεσμένη στο λαιμό μου..
Κοίτα, σου ξαναψιθυρίζω. Ανοίγεις τα μάτια και βλέπεις όλους μας τους φίλους, τους γονείς μας, τα αδέρφια μας.
Το τραγούδι παίζει ακόμη. Κρύβεσαι χαμογελώντας στην αγκαλιά μου. Πέφτω στα γόνατα στην άμμο κι εσύ τα ‘χεις χάσει.. «θα συνεχίσεις να χορεύεις μαζί μου Θάλεια, για όσο;»
Δεν απαντάς. Απλά με κοιτάς. Με εκείνο το βλέμμα που μόνο εγώ καταλαβαίνω. Που δε χρειάζεται λέξεις. Σηκώνομαι, πιάνω το προσωπάκι σου, σε φιλάω και ξεκινάμε να χορεύουμε, αυτή τη φορά όμως τον μεγαλύτερο χορό μας. Με τα δικά μας βήματα.
